Eugeniusz (cesarz): Różnice pomiędzy wersjami

Następnie wiosną 393 Eugeniusz opanował bez walki Italię. W Rzymie witano go szczególnie serdecznie. Wciąż liczna, mimo prześladowań ze strony chrześcijan, pogańska[[Religia starożytnego Rzymu| politeistyczna]] elita intelektualna i polityczna (senat) wiązaliwiązała z panowaniem Eugeniusza duże nadzieje na powrót do wiary przodków lub przynajmniej tolerancję religijną. Mimo początkowych problemów nie zawiedli się. Eugeniusz, mimo iż sam był chrześcijaninem, zaczął realizować propogańskąpropoliteistyczną politykę. Zezwolił na powrót do sali zgromadzeń senatu posągu Wiktorii, przywrócił świątyniom pogańskimbogów starożytnego Rzymu dobra skonfiskowane przez poprzednich chrześcijańskich cesarzy. Odrestaurowano również świątynię Wenus i Romy, odbudowano świątynię Marsa w Ostii, oraz zburzono kilka kościołów. Działania Eugeniusza wspierali szczególnie aktywnie poganiewyznawcy wiary przodków: [[Nikomach Flawian|Virius Nicomachus Flavianus]] – prefekt pretorium w Italii – i jego syn Nicomachus Flavianus – prefekt Rzymu. Mimo licznych działań na rzecz dawnej religii, za rządów Eugeniusza nie doszło do krwawych prześladowań religijnych, chociaż wyruszając na wojnę z Teodozjuszem, Eugeniusz zapowiedział, ze w przypadku zwycięskiego powrotu zamieni kościoły w stajnie, a mnichów wcieli do armii.