[[File:Petsamo_de.png|thumb|left|Rejon Petsamo w granicach z lat 1920–1944. Zielonym i czerwonym kolorem oznaczono tereny, których Finlandia zrzekła się na rzecz Związku Radzieckiego: zielony – w 1940 r., czerwony – w 1947 r.]]
Początki osady sięgają [[XVI wiek|XVI stulecia]], region ten od najdawniejszych czasów zamieszkiwany był przez [[Lapończycy|Lapończyków]] Skolt. Rejon Pieczengi został przyłączony do Rosji w roku 1533, w którym też ufundowano tam klasztor. Na mocy [[Traktat w Tartu (rosyjskosowiecko-fiński)|traktatu w Tartu]] w roku 1920 Rosja Radziecka odstąpiła rejon Pieczengi niepodległej Finlandii. W roku 1924 odkryto w tym rejonie duże zasoby niklu i miedzi (zob. [[Nikel]]). Finlandia powierzyła ich eksploatację od roku 1934 przedsiębiorstwom angielskim, kanadyjskim i francuskim. Na początku 1940 roku, podczas [[Wojna zimowa|wojny zimowej]], [[Armia Czerwona]] zajęła ten rejon, ale na mocy [[Traktat moskiewski|traktatu moskiewskiego]] z 12 marca tego samego roku zwróciła go Finlandii z wyjątkiem [[Półwysep Rybacki|Półwyspu Rybackiego]]. Po zajęciu Norwegii przez Niemcy ówczesne Petsamo stało się ważnym węzłem zaopatrzenia [[Wehrmacht]]u i bazą [[Luftwaffe]] (głównie Jagdgeschwader 5). Stąd Luftwaffe, Wehrmacht i oddziały fińskie wielokrotnie przeprowadzały ataki na [[Murmańsk]] i [[Magistrala murmańska|magistralę murmańską]]. Na mocy [[Rozejm moskiewski|rozejmu moskiewskiego]] z 19 września 1944 Finlandia zrezygnowała z rejonu Pieczengi na rzecz Związku Radzieckiego. Ten stan potwierdził [[pokój paryski (1947)]], przy czym Związek Radziecki otrzymał od Finlandii dodatkowo obszar [[Jäsniskoski]].
W czasach Związku Radzieckiego w rejonie Pieczengi rozbudowano przemysł ciężki – z fatalnymi następstwami dla środowiska. Ziemia i wody gruntowe jeszcze dziś wykazują wysokie skażenie.
