Parafia Najczystszego Serca Maryi w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

Historia kościoła i parafii jest ściśle związana z wydarzeniami [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]], a szczególnie z rozegraną w pobliżu [[Bitwa o Olszynkę Grochowską|bitwą o Olszynkę Grochowską]] (25 lutego [[1831]]). Pierwsza wzmianka o kościele, dotyczy drewnianej świątyni zbudowanej w końcu [[1924]] r., przez pierwszego proboszcza księdza Jana Sztukę. Parafię erygował 25 lutego [[1925]], [[kardynał]] [[Aleksander Kakowski]]. Obszerny plac pod budowę ofiarował mieszkaniec [[Grochów (Warszawa)|Grochowa]], Jan Łaski – przedsiębiorca budowlany, prezes Spółki Seryjnej Budowy Domów. Drewniana świątynia została postawiona w 6 tygodni i przetrwała do [[12 września]] [[1944]]. Spłonęła, kiedy [[Armia Czerwona|wojska radzieckie]] zajmowały [[Praga (Warszawa)|Pragę]].

Szybki przyrost ludności na Grochowie spowodował konieczność budowy większej świątyni. Członkowie Towarzystwa Przyjaciół Grochowa zdecydowali o budowie kościoła – pomnika dla uczczenia pamięci bohaterów poległych w bitwie pod Olszynką Grochowską. Jednocześnie w [[1931]] r., w setną rocznicę powstania listopadowego, Komitet Budowy Kościoła – Pomnika poległych za Ojczyznę, podjął działania w celu gromadzenia funduszy i materiałów. Wystosowano odezwę do narodu o wsparcie finansowe. Organizowano uroczyste akademie i występy artystów polskich. Urządzano loterie i zabawy, a parafianie kwestowali z puszkami na ulicy. Wreszcie, [[10 czerwca]] [[1934]], poświęcono kamień węgielny, a budowę w stanie surowym, według projektu architekta [[Andrzej Boni|Andrzeja Boniego]], ukończono w [[1941]] r. Boni był także twórcą projektu [[Konkatedra Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Sokołowie Podlaskim|konkatedry pod wezwaniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny w Sokołowie Podlaskim]] (oba kościoły są bardzo podobne).

Organizatorem, budowniczym i pierwszym proboszczem parafii był, aż do swojej śmierci [[26 grudnia]] [[1970]], ksiądz Jan Sztuka. W czasie okupacji trwały prace wykończeniowe przy świątyni. Zostały one przerwane w momencie wybuchu [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]]. Kościół, na szczęście, nie ucierpiał wiele w czasie wojny. Jedyne straty to nieznacznie uszkodzony dach i mury od strony północnej. Niemcy planowali wysadzenie budynku – nie zdążyli jednak zrealizować swoich planów. Konsekracji kościoła dokonał [[Prymas Polski]] arcybiskup [[Stefan Wyszyński]] [[30 października]] [[1949]]. Miejsce wiecznego spoczynku w wybudowanym przez siebie kościele, znalazł także proboszcz, ksiądz Jan Sztuka. Jego krypta grobowa znajduje się pod kaplicą nawy bocznej, przy ołtarzu Matki Boskiej Częstochowskiej.