Kozy: Różnice pomiędzy wersjami

Historycznie miejscowość jest częścią [[Księstwo oświęcimskie|księstwa oświęcimskiego]]{{r|Gatkowski}}. Po raz pierwszy wzmiankowana po łacinie w spisie [[świętopietrze|świętopietrza]] parafii [[dekanat Oświęcim|dekanatu Oświęcim]] [[archidiecezja krakowska|diecezji krakowskiej]] z 1326 pod dwiema nazwami ''Duabuscapris seu [lub] Siffridivilla''<ref>{{cytuj książkę | inni = [[Jan Ptaśnik]] (red.)| tytuł = Monumenta Poloniae Vaticana T.1 Acta Camerae Apostolicae. Vol. 1, 1207-1344| wydawca = Sumpt. Academiae Litterarum Cracoviensis| miejsce = Cracoviae| rok = 1913| strony = 147–150| url = http://www.kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=23551&from=&dirids=1&ver_id=&lp=4&QI=51AD482DA2B36ED801EE899F17FA474F-1}}</ref>. Podwójna nazwa sugeruje mieszane osadnictwo, jako że krótko wcześniej w [[Bielsko|Bielsku]] i okolicy powstała [[bielsko-bialska wyspa językowa|niemiecka wyspa językowa]]. Pierwsza nazwa w formie łacińskiej została dość szybko zastąpiona polską nazwą ''Dwie Kozy'', a druga niemiecką nazwą ''Seyfridsdorf'' (pierwsza wzmianka w 1413). W dokumencie sprzedaży [[księstwo oświęcimskie|księstwa oświęcimskiego]] [[Korona Królestwa Polskiego|Koronie Polskiej]] przez [[Jan IV oświęcimski|Jana IV oświęcimskiego]] wystawionym 21 lutego 1457 miejscowość wymieniona została jako ''Dwe Kozy''<ref>{{cytuj książkę| imię = Krzysztof | imię2 = Rafał | nazwisko = Prokop | autor link = | tytuł = Księstwa oświęcimskie i zatorskie wobec Korony Polskiej w latach 1438-1513. Dzieje polityczne | wydawca = [[Polska Akademia Umiejętności|PAU]]| miejsce = Kraków | rok = 2002| strony = 151 | isbn = 978-8388857-31-7}}</ref>. Nazwę miejscowości w zlatynizowanej [[Język staropolski|staropolskiej]] formie ''Dwye Kozy'' wymienia w latach 1470-1480 [[Jan Długosz]] w księdze [[Liber beneficiorum|''Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis'']]<ref>Joannis Długosz Senioris Canonici Cracoviensis, „Liber Beneficiorum”, Aleksander Przezdziecki, Tom II, Kraków 1864, s. 291.</ref>, a jako jej (''Dwyekozy'') właściciela podaje [[Kasztelania|kasztelana]] oświęcimskiego Mikołaja Dambowicza Słopa [[Kornic|herbu Kornicz]]<ref>Joannis Długosz Senioris Canonici Cracoviensis, „Liber Beneficiorum”, Aleksander Przezdziecki, Tom VII, Kraków 1864, s. 84.</ref>.

W 1559 roku właściciele wsi Russoccy zamienili miejscowy kościół na zbór kalwiński i Kozy stały się lokalnym centrum [[kalwinizm]]u{{r|Gatkowski}}. w 1658 roku kościół katolicki odzyskał świątynię, ale część mieszkańców pozostała wierna kalwinizmowi. Z inwentarza parafialnego wynika, że kalwini wydaleni zostali z miejscowości w 1659 przez Stanisława z Nagłowic{{r|Gatkowski}}. W 1668 roku sejm skazał kilku chłopów na karę śmierci za zatarg z plebanem katolickim. Początkowo chronili ich dziedzice Russoccy, ale po ich konwersji na [[katolicyzm]] koło 1700 roku posługę duszpasterską pełnili dla nich pastorzy z Wiatowic w Małopolsce. Około 1760 nowi właściciele wsi rozpoczęli silne prześladowania miejscowych ewangelików. W odpowiedzi w 1770 ponad 300 ewangelików mieszkańców wsi Kozy uciekło do Prus i tam założyło miejscowość [[Hołdunów]], która zachowywała później niemiecki charakter etniczny. Tym samym przyspieszyło to proces polonizacji i dobiegła końca 200 letnia historia ewangelików w Kozach.