Domicjan: Różnice pomiędzy wersjami

|wikicytaty =

}}

 

W początkach swojego panowania w roku [[82]] osobiście poprowadził siłami 9 legionów wyprawę wojenną przeciwko germańskim plemionom [[Chattowie|Chattów]], których pokonał i odepchnął w głąb [[Germania|Germanii]], rozszerzając [[Agri Decumates]], odbył z tego tytułu uroczysty [[triumf]] i przyjął przydomek [[Germanik|Germanicus]] w roku [[85]]. Także w tym roku [[Dakowie]] najechali na prowincję [[Mezja|Mezję]]. Po sprowadzeniu posiłków, w tym jednego legionu z [[Brytania|Brytanii]], [[Cesarstwo Rzymskie|Rzymianie]] ruszyli do kontrnatarcia zakończonego klęską (zniszczony cały legion V Alaude). Na teren wojny przybył osobiście Domicjan (rok 88), lecz wobec groźby najazdu plemion [[Jazygowie|Jazygów]], [[Markomanowie|Markomanów]], [[Kwadowie|Kwadów]] oraz buntu, który wzniecił [[Lucius Antonius Saturninus|Saturninus]], namiestnik [[Germania Superior|Górnej Germanii]], został zmuszony do zawarcia pokoju z władcą Daków w roku [[89]]. Uznał go za króla, obiecał coroczne subsydia pieniężne, specjalistów od fortyfikacji obronnych, licząc na nich jako sojuszników przeciwko innym agresywnym plemionom. [[Decebal]] miał zwrócić jeńców wojennych oraz wydać część broni, czego nie uczynił. W roku [[92]] cesarz przeprowadził wyprawę przeciwko Jazygom, Kwadom i [[Markomanowie|Markomanom]]. Przeprowadził reformy w administracji państwa, na wysokie stanowiska w kancelariach cesarskich powołując zamiast wyzwoleńców ekwitów, do pobierania podatków wyznaczył państwową służbę z prokuratorami do ich pilnowania (zakończył działalność prywatnych spółek publikanów pobierających podatki). Wyższe stanowiska w armii powierzał również ekwitom, pomijając senatorów. Dokończył budowę [[Koloseum]].