Rzeżyca: Różnice pomiędzy wersjami

|nazwa = Rzeżyca

|nazwa oryginalna = Rēzekne

|dopełniacz nazwy = Rzeżycy

|państwo = LVA

|stanowisko zarządzającego = burmistrz

|zarządzający = [[Aleksandrs Bartaševičs]]

|rok = 2012

|liczba ludności = 34 460

|współrzędne = 56°30′N 27°19′E

|commons = Rēzekne

|wikisłownik = Rzeżyca

}}

'''Rzeżyca''' ([[język łotewski|łot.]] ''Rēzekne'', [[język niemiecki|niem.]] ''Rositten'', [[język rosyjski|ros.]] ''Режица''; [[jidysz]] רעזשיצע, ''Reżice'') – miejscowość na [[Łotwa|Łotwie]]. Liczy 37 200 mieszkańców, głównie Łotyszy (45%) następnie Rosjan (44,3%). Rzeżycę zamieszkuje również niewielka społeczność polska – około 1000 osób (2,7% ludności miasta). Miasto to węzeł komunikacyjny oraz centrum gospodarcze i kulturowe środkowej części [[Łatgalia|Łatgalii]], miasto wydzielone.

 

Rzeżyca powstała jako osada pod nazwą ''Rositten'', na początku [[XIV wiek|XIV]] wieku, przy twierdzy krzyżackiej. Po sekularyzacji zakonu inflanckiego przypadła [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]], do której należała później przez ponad 200 lat. Obok Dyneburga największe miasto w Inflantach Polskich. Od XVI wieku po rozbiory była starostwem Rzeczypospolitej. Prawa miejskie otrzymała w [[1773]] roku (w rok po przyłączeniu Łatgalii do Rosji). Do rozwoju miasta przyczyniła się budowa traktu do [[Dyneburg]]a i [[Wilno|Wilna]] (1836 rok) oraz uruchomienie linii kolejowych [[Warszawa]] – [[Petersburg]] (1836 rok) i [[Moskwa]] – [[Windawa (miasto)|Windawa]] (1861 rok). II wojna światowa przyniosła olbrzymie straty – radzieckie bombardowania w 1944 roku doprowadziły do zniszczenia kolei, zniszczeniu uległo ponad 65% budynków użyteczności publicznej.

 

 

== Zabytki ==

* Muzeum Historii i Kultury Łatgalii.

* Ruiny zamku krzyżackiego wzniesionego w 1285 przez wójta krzyżackiego Wilhelma von Schauerburg.

 

== Edukacja ==