Walki o Warszawę (1944): Różnice pomiędzy wersjami

Po zakończonej zwycięstwemwygraną niemieckimniemiecką [[Bitwa pod Warszawą 1944|bitwie pancernej pod Radzyminem i Wołominem]] (25 lipca-5lipca–5 sierpnia 1944), która zatrzymała pochód Armii Czerwonej na przedpolach Warszawy i uniemożliwiła jej zdobycie z marszu całego miasta w ramach [[Operacja brzesko-lubelska|operacjioperację brzesko-lubelskiejlubelską]] Armii Czerwonej oraz uniemożliwiła Sowietom zajęcie z marszu całego miasta, wojska radzieckie po kilku tygodniach podjęły ponownie próbę opanowania prawobrzeżnej części miasta.

Na początku września 1944 wojska prawego skrzydła [[1 Front Białoruski|1 Frontu Białoruskiego]], po walkach na przed­polach Warszawy, osiągnęły rubież: [[Zegrze]], [[Słupno (powiat wołomiński)|Słupno]], [[Wesoła (Warszawa)|Wesoła]], [[Stara Miłosna]], [[Międzylesie (Warszawa)|Międzylesie]], Zbytki. Na rubieży tej [[Niemcy (naród)|Niemcy]] rozbudowali przedni skraj obrony [[Przedmoście Warszawskie|Przedmościa Warszawskiego]]. Na terenie o powierzch­ni 700 km² Niemcy zgromadzili jednostki [[IV Korpus Pancerny SS|IV Korpusu Pancernego SS]] w składzie dwóch dywizji pancernych SS [[5 Dywizja Pancerna SS „Wiking”|„Wiking”]] i [[3 Dywizja Pancerna SS „Totenkopf”|„Totenkopf”]], [[Królestwo Węgier (1920–1946)|węgierskiej]] [[1 Dywizja Kawalerii (Węgry)|1 Dywizji Kawalerii]] i [[73 Dywizja Piechoty (III Rzesza)|73 Dywizji Piechoty]] z [[9 Armia (III Rzesza)|9 Armii]]. Skuteczność obrony Warszawy dowództwo [[Grupa Armii „Środek”|Grupy Armii „Środek”]] wiązało z utrzymaniem przedmościa. Niemcy za wszelką cenę starali się nie dopuścić [[Sowieci|Sowietów]] do [[Wisła|Wisły]]. Obawiali się połączenia Armii Czerwonej z powstańcami.