Ukraińska filolog Łesia Stawycka uważa, że "''surżyk jest językiem miasta, które przestało być ukraińskie, ale nie stało się do końca rosyjskim"''. Badaczka podkreśla, że już w połowie XIX wieku język Kijowa "''wyrównał się, dostosował się do języka rosyjskiego, ale ostatecznie nie stał się rosyjskim – jednak język ukraiński został prawie całkowicie wyparty [z Kijowa] stając się cechą wsi"''.
Przy tym badaczka podkreśla, że surżyk nie jest zjawiskiem stricte miejskim. „Wiejska''Wiejska biografia surżyka jest bardziej wyszukana i nadal jest pisana do naszych czasów. Ukraińskojęzycznej wioski do XIX wieku nie dotknęła fala totalnej rusyfikacji, dlatego, że carska Rosja nie dbała o szerzenie jakiejkolwiek kultury, w tym rosyjskiej, wśród szerokich mas ludu. Ale rozwój kapitalizmu prędzej czy później wpłynął też na wiejskie gwary”gwary''<ref>{{Cytuj |autor = Łesia Stawycka |tytuł = Пројекат Растко: Леся Ставицька : Блудний суржик. Міф, мова, стіль |data = |data dostępu = 2018-02-16 |opublikowany = www.rastko.rs |url = http://www.rastko.rs/rastko/delo/11935 |język = uk}}</ref>.
== Klasyfikacja ==
Linia 18:
== Cechy ==
Surżyk istnieje w różnych formach. Niektórzy badacze wyróżniają surżyk "na„na podstawie języka ukraińskiego"ukraińskiego” i surżyk "na„na podstawie języka rosyjskiego"rosyjskiego”, w zależności od koncentracji naruszeń standardu języka ukraińskiego lub rosyjskiego<ref>{{Cytuj |autor = Історія Краснокутчини |tytuł = Суржик |data = |data dostępu = 2018-02-16 |opublikowany = www.krasnokutsk.org |url = http://www.krasnokutsk.org/%D1%81%D1%83%D1%80%D0%B6%D0%B8%D0%BA/ |język = uk}}</ref>.
