Katanga (państwo): Różnice pomiędzy wersjami

 

Niepodległość Katangi uznała oficjalnie jedynie [[Belgia]]. Kraj ten liczył na tanie dostawy surowców naturalnych z Katangi (głównie [[miedź|miedzi]] i [[złoto|złota]]). W Katandze stacjonował liczący 6000 żołnierzy kontyngent belgijski.

Separatyści uzyskali wsparcie ze strony rządu Belgii i górniczych firm tj. Union Minière. Konflikt doprowadził do interwencji zbrojnej Belgii. Lumumba zwrócił się o pomoc do [[Stany Zjednoczone|USA]] w transporcie wojska do stłumienia secesji. Kiedy otrzymał odmowę, skierował prośbę do [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]], który odpowiedział pozytywnie i przysłał samoloty transportowe, broń, żywność, materiały medyczne i ciężarówki mające przewozić kongijskich żołnierzy do Katangi<ref>Longman History of Africa, Snellgrove L. and Greenberg K., Longman, London (1973)</ref>.

 

 

Secesję Katangi wsparli biali najemnicy z Europy, którzy stanowili operacyjne zaplecze samozwańczego generała [[Moise Czombe]]. Jednym z owych najemników był [[Jan Zumbach]] ([[1915]]-[[1986]]), pilot i dowódca [[Dywizjon 303|303 Dywizjonu Myśliwskiego RAF]], któremu powierzono utworzenie i dowodzenie lotnictwem Katangi. Innym był [[Rafał Gan-Ganowicz]].

 

== Przypisy ==