Franciszek Aleksandrowicz: Różnice pomiędzy wersjami

'''Franciszek Aleksandrowicz'''<ref>''Rocznik oficerski'' 1924 s. 1404 figuruje jako Franciszek '''Alexandrowicz'''.</ref> (ur. [[4 grudnia]] [[1856]] we [[Lwów|Lwowie]], zm. [[3 stycznia]] [[1927]] w [[Kraków|Krakowie]]) – [[Generał|generał major]] [[Armia Austro-Węgier|cesarskiej i królewskiej Armiiarmii]], [[Generał|generał dywizji]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]].

Od 1877 oficer austriackiej piechoty. Na kolejnych stanowiskach dowódczych i sztabowych. Zakończył Akademię Sztabu Generalnego w Wiedniu. 1 lipca 1909 został przeniesiony w stan spoczynku. 4 czerwca 1912 został mianowany tytularnym generałem majorem. Po wybychuwybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] został powołany do służby czynnej (reaktywowany). 12 września 1914 objął dowództwo 4 Brygady Piechoty Landsturmu, wchodzącej w skład załogi [[Twierdza Kraków|Twierdzy Kraków]].

Od 5 listopada 1918 dowódca Wojsk Polskich na Śląsku. Tego samego dnia przybył do [[Biała Krakowska|Białej]] i [[Bielsko|Bielska]]. Na polecenie [[Rada Narodowa Księstwa Cieszyńskiego|Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego]] 17 listopada pod jego dowództwem wkroczyło polskie wojsko do [[Bielsko|Bielska]], które stało w opozycji do propolskich dążeń większości mieszkańców [[Księstwo Cieszyńskiecieszyńskie|Księstwa Cieszyńskiego]]. 26 listopada nakazał władzom miasta Bielska by ponownie powiesili zerwanego orła polskiego z gmachu poczty. Ze względu na skomplikowaną sytuację polityczną na terenie "„[[Bielsko-bialska wyspa językowa|bielsko-bialskiej niemieckiej wyspy językowejjęzykowej”]]" sprawował militarny nadzór nad regionem do 7 grudnia 1918 roku, kiedy to niemiecki burmistrz Bielska Edmund Eichler złożył ślubowanie na wierność rządowi polskiemu w Warszawie<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Matusiak | imię = Klemens | tytuł = Walki o Ziemię Cieszyńską w latach 1914-1920 | miejsce = Cieszyn | data = 1930}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = http://patriotycznebb.blogspot.com/2014/11/bielsko-bialska-drogi-do-niepodlegosci.html | tytuł = Bielsko Bialska drogi do niepodległości | data = 2014-11-10 | opublikowany = patriotycznebb.blogspot.com | data dostępu = 2014-11-11}}</ref>.

Od stycznia do kwietnia 1919 dowódca Grupy Operacyjnej. W marcu 1919 na czele oddziałów wojskowych wyruszył z [[Żywiec|Żywca]] na odsiecz Lwowa. Od kwietnia do grudnia 1919 roku dowódca [[4 Dywizja Piechoty (II RP)|4 Dywizji Piechoty]] na froncie małopolskim. Po początkowych sukcesach w 1920 doznał niepowodzeń i został skierowany do Centralnej Stacji Zbornej w Warszawie. Potem krótko w Centralnej Komisji Kontroli Stanów. Z dniem 1 kwietnia 1921 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika. 26 października 1923 Prezydent RP [[Stanisław Wojciechowski]] zatwierdził go w stopniu generała dywizji ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie generałów.

Mieszkał w Krakowie. Został pochowany na [[cmentarz Rakowicki|cmentarzuCmentarzu Rakowickim]]<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Karolina Grodziska|Karolina Grodziska–Ożóg]] | tytuł = Cmentarz Rakowicki w Krakowie | wydawca = [[Wydawnictwo Literackie]] | miejsce = Kraków | data = 1987 | strony = 95 | isbn = 83-08-01428-3 | rozdział = Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939)}}</ref>.

* [[Odznaka pamiątkowa „Orlęta”|Odznaka Honorowa „Orlęta”]]<ref>[[Czesław Brzoza]]: ''Kraków między wojnami: kalendarium 28 X 1918 – 6 IX 1939''. Kraków: 1998. s. 183</ref>