Roman Bojarczuk: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Lowdown (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Lowdown (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 28:
|wyznanie =
|rodzice =
|małżeństwo = Ludmiła
|partner =
|partnerka =
Linia 44:
 
== Życiorys ==
Urodził się 3 marca 1912 w Hrubieszowie w rodzinie Teodora (zm. 1920) i Marii z domu Garbarczyk (zm. 1937) wyznania rzymskokatolickiego<ref name="TS1996-14">{{Cytuj pismo | autor = Stanisław Gacek | tytuł = Wspomnienie o Romanie Bojarczuku (1912–1996) | czasopismo = [[Tygodnik Sanocki]] | wolumin = Nr 14 (230) | strony = 6 | data = 5 kwietnia 1996 | url = }}</ref><ref name="KM1937">{{Cytuj książkę | tytuł = Księga wtóropisów aktów małżeńskich za lata 1936-1945 | wydawca = [[Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku]] | strony = 92 | tom = „K”. Cz. II}}</ref>. W 1933 zdał egzamin dojrzałości w [[Zespół Szkół nr 2 w Hrubieszowie|Państwowym Gimnazjum Koedukacyjnym im. Stanisława Staszica w Hrubieszowie]]<ref name="TS1996-14"/>. W czerwcu 1939 ukończył studia z tytułem magistra praw<ref name="TS1996-14"/>. Do tego czasu zaliczył także dwa semestry na Wydziale Studium Migracyjno-Kolonialnego [[Wolna Wszechnica Polska|Wolnej Wszechnicy Polskiej]]<ref name="TS1996-14"/>.
 
Od 1933 do 1934 odbył służbę wojskową w [[Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii|Wołyńskiej Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii]], a w 1937 otrzymał awans na stopień [[podporucznik]]a rezerwy [[Artyleria w II Rzeczypospolitej|artylerii]]<ref name="TS1996-14"/>. W obliczu zagrożenia wybuchem konflikt zbrojnego w sierpniu 1939 został [[Mobilizacja (1939)|zmobilizowany]] do [[27 Pułk Artylerii Lekkiej|27 pułku artylerii lekkiej]] w składzie [[27 Dywizja Piechoty (II RP)|27 Dywizji Piechoty]] w strukturze [[Armia „Pomorze”|Armii „Pomorze”]]<ref name="TS1996-14"/>. Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] na początku [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] objął funkcję dowódcy I baterii swojego pułku, wraz z którą brał udział w walkach w Bydgoszczy, następnie w [[Bitwa nad Bzurą|walkach nad Bzurą]] oraz w Puszczy Kampinoskiej<ref name="TS1996-14"/><ref>{{Cytuj pismo | autor = [[Andrzej Brygidyn]] | tytuł = Na frontach II wojny światowej. Wierność do końca – dewizą żołnierzy Września (II), Roman Bojarczuk | czasopismo = [[Gazeta Sanocka – Autosan]] | wolumin = Nr 12 (246) | strony = 5 | data = 10-20 września 1982 | url = http://sanockabibliotekacyfrowa.pl/publication/506}}</ref>. Pod Warszawą został wzięty do niewoli niemieckiej, po czym był osadzony w oflagach [[Oflag VII B Eichstätt|VII B Eichstätt]], a od czerwca 1940 w [[Oflag VII A Murnau|VII A Murnau]]<ref>{{Cytuj pismo | autor = [[Andrzej Brygidyn]] | tytuł = Na frontach II wojny światowej. Wierność do końca – dewizą żołnierzy Września (III), Roman Bojarczuk | czasopismo = [[Gazeta Sanocka – Autosan]] | wolumin = Nr 13 (247) | strony = 6 | data = 20-30 września 1982 | url = http://sanockabibliotekacyfrowa.pl/publication/506}}</ref><ref name="TS1996-14"/>. W drugim z tym obozów jako działacz ludowy prowadził dla współosadzonych wykłady w zakresie socjologii wsi<ref name="TS1996-14"/>. U kresu wojny 29 kwietnia 1945 odzyskał wolność i wrześniu po sześciu latach powrócił do ojczyzny<ref name="TS1996-14"/>.
Linia 54:
Udzielał się w w pracach [[Zrzeszenie Prawników Polskich|Zrzeszenia Prawników Polskich]], [[Związek Inwalidów Wojennych Rzeczypospolitej Polskiej|Związku Inwalidów Wojennych Rzeczypospolitej Polskiej]]<ref name="TS1996-14"/>. Należał do organizacji kombatanckich<ref name="TS1996-14"/>. Był prezesem koła miejskiego [[Związek Bojowników o Wolność i Demokrację|Związku Bojowników o Wolność i Demokrację]] w Sanoku<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = W 30 rocznicę września i 25 wyzwolenia Sanoka. Antywojenny wiec – wręczenie sztandaru dla koła ZBoWiD | czasopismo = [[Nowiny (dziennik rzeszowski)|Nowiny]] | wolumin = Nr 234 | strony = 2 | data = 7 września 1969 | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/publication/4763}}</ref>, członkiem Koła Miejsko-Gminnego ZBoWiD w Sanoku<ref name="GZA1982-12">{{Cytuj pismo | autor = [[Andrzej Brygidyn]] | tytuł = Wierność do końca – dewizą żołnierzy Września (II) | czasopismo = [[Gazeta Sanocka – Autosan]] | wolumin = Nr 12 (246) | strony = 5 | data = 10-20 września 1982 | url = http://sanockabibliotekacyfrowa.pl/publication/506}}</ref>. Działał w oddziale miejskim [[Polski Związek Emerytów, Rencistów i Inwalidów|Polskiego Związku Emerytów i Rencistów i Inwalidów]] w Sanoku, w którym udzielał się jako społeczny radca prawny<ref name="GZA1985-31">{{Cytuj pismo | autor = Józef Ząbkiewicz | tytuł = Dzień Seniora '85 | czasopismo = [[Gazeta Sanocka – Autosan]] | wolumin = Nr 31 (358) | strony = 3 | data = 11-10 listopada 1985 | url = http://sanockabibliotekacyfrowa.pl/publication/598}}</ref><ref>{{Cytuj pismo | autor = Józef Ząbkiewicz | tytuł = Z obchodów Dnia Seniora | czasopismo = [[Gazeta Sanocka – Autosan]] | wolumin = Nr 33 (468) | strony = 2 | data = 20-30 listopada 1988 | url = http://sanockabibliotekacyfrowa.pl/publication/671}}</ref><ref name="TS1996-14"/>, udzielając bezpłatnych porad prawnych<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Ważne dla emerytów i rencistów | czasopismo = [[Gazeta Sanocka – Autosan]] | wolumin = Nr 11 (410) | strony = 6 | data = 10-20 kwietnia 1987 | url = http://sanockabibliotekacyfrowa.pl/publication/623}}</ref>. Podczas [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|stanu wojennego]] został przewodniczącym utworzonego przez sanocki oddział PZERiI w grudniu 1982 ogniwa [[Patriotyczny Ruch Odrodzenia Narodowego|Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego]]<ref name="GZA1985-31"/>.
 
3 października 1946 w [[Kościół Przemienienia Pańskiego w Sanoku|kościele Przemienienia Pańskiego w Sanoku]] zawarł związek małżeński z Ludmiłą Marią (1924-2012), córką [[Józef Trznadel|Józefa Trznadla]]<ref name="TS1996-9"/><ref name="TS1996-14"/>. Miał dzieci<ref name="TS1996-9"/>. Zmarł 16 lutego 1996 w Sanoku<ref name="TS1996-9"/><ref name="TS1996-14"/>. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na [[Cmentarz Centralny w Sanoku|Cmentarzu Centralnym w Sanoku]]. Jego brat Stanisław (ur. 1908, inżynier), poślubił siostrę Ludmiły, Celinę<ref name="KM1937"/>.
 
[[Plik:Tomb of Bojarczuk family at Central Cemetery in Sanok (2017)a.jpg|thumb|240px|Grobowiec Romana i Ludmiły Bojarczuków]]