PZL P.7: Różnice pomiędzy wersjami

Całkowicie metalowy [[górnopłat]] [[Zastrzał (lotnictwo)|zastrzałowy]], [[Skrzydło (lotnictwo)|skrzydło]] to tzw. płat mewi, [[płat Puławskiego]] lub płat polski pokryty blachą [[Duraluminium|duralową]]. [[Podwozie (lotnictwo)|Podwozie samolotu]] klasyczne dwukołowe stałe z amortyzatorami ukrytymi w kadłubie i płozą ogonową. Przednia część kadłuba przed kabiną wykonana jako krata spawana z rur i pokryta blachą duralową, tylna część półskorupowa. Kabina pilota jednomiejscowa, otwarta. Zbiornik paliwa w kadłubie za silnikiem miał postać beczki i mógł być odrzucany w razie zagrożenia pożarem. Uzbrojenie stanowiły dwa montowane w kadłubie karabiny maszynowe kalibru 7,92 mm z zapasem amunicji po 700 sztuk na karabin: Vickers wz.09/32 w samolotach serii próbnej o numerach 6.02 do 6.08, Vickers E w samolotach 6.09 do 6.108 i [[Karabin maszynowy wz. 33|PWU FK wz. 33]] w samolotach od 6.109<ref name=morgala/>. Celownik początkowo lunetkowy, później kołowy z muszką. Jednostkę napędową stanowił 9 cylindrowy silnik gwiazdowy ''Škoda-Bristol Jupiter VII F'' o mocy normalnej 480 [[Koń mechaniczny|KM]] i maksymalnej (chwilowej) 520 KM.