Rakoczowie: Różnice pomiędzy wersjami

'''Rakoczy''' (węg.{{W ''języku|hu|Rákóczi''}}), – dynastia książąt [[Siedmiogród|Siedmiogrodu]] w [[XVII wiek|XVII w.]], wywodząca się ze starej szlachty [[Węgry|węgierskiej]].

Podwaliny znaczenia rodu Rakoczych położył w XVII wieku [[Zygmunt Rakoczy]], który znacznie powiększył majątek rodziny. Wspierał on księcia Siedmiogrodzkiego [[Stefan Bocskay|Stefana Bocskaya]], a po jego śmierci został w 1607 roku pierwszym z rodu (choć na krótko) księciem Siedmiogrodu. Po tron ten sięgali potem jego syn [[Jerzy I Rakoczy|Jerzy I]], a następnie wnuk [[Jerzy II Rakoczy|Jerzy II]]. Obaj związani z [[kalwinizm]]em, popierali religie protestanckie w Siedmiogrodzie i prowadzili aktywną politykę międzynarodową, wykorzystując ówczesną słabość [[Imperium Osmańskie|Turcji]]. Związani byli z ruchem antyhabsburskim, czego efektem był udział Jerzego I w [[Wojna trzydziestoletnia|wojnie trzydziestoletniej]] oraz współpraca Jerzego II ze Szwedami podczas [[Potop szwedzki|potopu szwedzkiego]]. Najbardziej znanym z Rakoczych był wnuk Jerzego II, [[Franciszek II Rakoczy|Franciszek II]], który zmuszony został do opuszczenia Siedmiogrodu przez Turków, powrócił tu jednak po [[Pokój w Karłowicach|pokoju karłowickim]] i wzniecił [[Powstanie Rakoczego na Węgrzech|powstanie antyhabsburskie]] ([[1703]]-–[[1711]]). Po upadku powstania wyemigrował, ród wygasł w połowie [[XVIII wiek]]u.

* I. Czamańska, Rakoczy, [w:] Słownik dynastii Europy, red. J. Dobosz, M. Seweryński, Poznań 1999, s. 340-342340–342.