Mikołaj II Romanow: Różnice pomiędzy wersjami

Dzieci Aleksandra III były wychowywane w prawie całkowitej izolacji od świata zewnętrznego. Zwłaszcza Mikołaj (nazwany Niki<ref name="radzinski25">{{cytuj książkę |nazwisko = Radzinski |imię = Edward |tytuł = Jak naprawdę zginął car Mikołaj II |wydawca = Warszawski Dom Wydawniczy| miejsce = Warszawa| rok = 1994| strony = 25| isbn = 83-85558-35-7}}</ref>), chorowity w pierwszych latach życia, pozostawał pod szczególną opieką matki i osobistej niani<ref name="warth4" />. Do trzynastego roku życia mieszkał z rodziną w [[Pałac Aniczkowski|Pałacu Aniczkowskim]] w Petersburgu, następnie – w pałacu w [[Gatczyna|Gatczynie]]<ref name="warth5">{{cytuj książkę |nazwisko = Warth| imię = Robert| tytuł = Nicholas II. The Life and Reign of Russia’s Last Monarch| wydawca = Praeger Publishers| miejsce = London| rok = 1997| strony = 5| isbn = 0-275-95832-9}}</ref>. Z rodzeństwa najbliższy był mu o trzy lata młodszy Jerzy Aleksandrowicz Romanow<ref name="heresh15" />. Jako dziecko Mikołaj wykazywał zdolności plastyczne<ref name="heresh15" />, uczył się również [[język angielski|języka angielskiego]], [[język francuski|francuskiego]] i [[język niemiecki|niemieckiego]]<ref name="warth5" />. Mikołaj wykazywał duże chęci do nauki i chętnie czytał<ref name="warth5" />, chociaż zdaniem prywatnych nauczycieli większe zdolności wykazywał jedynie w dziedzinie historii i języków obcych<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Heresch |imię = Elisabeth| tytuł = Mikołaj II. „Tchórzostwo, kłamstwo i zdrada”. Życie i upadek ostatniego cara Rosji |wydawca = Uraeus| miejsce = Gdynia| rok = 1995| strony = 22| isbn = 83-85732-07-1}}</ref>, miał natomiast niechętnie odnosić się do faktu bycia najstarszym synem carewicza Aleksandra, a więc potencjalnym następcą tronu po śmierci swojego dziadka [[Aleksander II Romanow|Aleksandra II]]<ref name="heresh15" />.

 

 

Mikołaj od pierwszych lat wychowywany był w duchu głęboko religijnym i miał szczerze interesować się doktryną [[prawosławie|prawosławną]]<ref name="warth6" />. Z dzieciństwa wyniósł również zainteresowanie literaturą rosyjską; jako nastolatek sam pisał opowiadania, głównie o charakterze satyrycznym<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Heresch |imię = Elisabeth| tytuł = Mikołaj II. „Tchórzostwo, kłamstwo i zdrada”. Życie i upadek ostatniego cara Rosji |wydawca = Uraeus| miejsce = Gdynia| rok = 1995| strony = 23| isbn = 83-85732-07-1}}</ref>. Ponadto od 1 stycznia 1882 do końca życia regularnie prowadził pamiętnik<ref name="radzinski25" />.