Anghel Iordănescu: Różnice pomiędzy wersjami

Ze starego składu Steauy powoli zaczęli odchodzić najważniejsi piłkarze: z powodów zdrowotnych piłkarską karierę zakończył bramkarz [[Helmuth Duckadam]]<ref>[http://www.evz.ro/detalii/stiri/helmuth-duckadam-povestea-eroului-de-sevilla-cum-s-au-distrat-fotbalistii-stelei-dupa-castigar.html EVZ.ro: Helmuth Duckadam, povestea eroului de la Sevilla] (Dostęp 24 sierpnia 2011).</ref>, klub zmienili pomocnicy [[Ladislau Bölöni]]<ref>Bölöni w 1987 odszedł do Racingu Jet Bruksela. Zob. [http://www.national-football-teams.com/v2/player.php?id=18312 NationalFootballTeams: Ladislau Bölöni] (Dostęp 24 sierpnia 2011).</ref> i [[Mihai Majearu]]<ref>Majearu w 1987 odszedł do Interu Sibiu. Zob. [http://www.national-football-teams.com/v2/player.php?id=36316 NationalFootballTeams: Mihai Majearu] (Dostęp 24 sierpnia 2011).</ref> oraz obrońcy [[Miodrag Belodedici]]<ref>Belodedici w 1988 odszedł do Crvenej zvezdy Belgrad. Zob. [http://www.national-football-teams.com/v2/player.php?id=14747 NationalFootballTeams: Miodrag Belodedici] (Dostęp 24 sierpnia 2011).</ref> i [[Ilie Bărbulescu]]<ref>Bărbulescu w 1987 odszedł do Petrolulu Ploiești. Zob. [http://www.national-football-teams.com/v2/player.php?id=36312 NationalFootballTeams: Ilie Bărbulescu] (Dostęp 24 sierpnia 2011).</ref>. Iordănescu musiał postawić na zdolną młodzież, pokolenie graczy urodzonych w połowie [[Lata 60. XX wieku|lat 60.]] Z pomocą władz państwowych, które popierały wojskową Steauę, sprowadzono więc wyróżniających się młodych zawodników ze słabszych klubów: [[Gheorghe Hagi]]ego ze [[Sportul Studențesc Bukareszt|Sportulu Studențesc]]<ref>''Gheorghe Hagi''. W: K. Radnedge. ''FIFA Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej. France 1998'', tłum. T. Gorazdowski, RTW 1998, s. 57.</ref> oraz [[Dan Petrescu|Dana Petrescu]] i [[Ilie Dumitrescu]] z wypożyczenia w [[FC Olt Scornicești|Olcie Scornicești]]. Wszyscy trzej byli później liderami trzech formacji (defensywy, pomocy i ataku) w prowadzonej przez Iordănescu [[Reprezentacja Rumunii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Rumunii]]. Najlepszych piłkarzy Rumunii do Steauy przyciągały wysokie zarobki wynoszące nawet do 50 tysięcy [[leja|lei]] miesięcznie przy średniej krajowej 2-3 tysiące oraz parasol polityczny klanu Ceaușescu, pomagający w utrzymaniu dominacji klubu w lidze<ref>D.Kurowski. ''Królestwo Valentina'', „Piłka Nożna”, nr 51/52, 21-28 grudnia 1993, s. 26.</ref>.

Steaua w tym okresie kontynuowała – rozpoczęte w 1985 – pasmo zwycięstw w [[Liga I|ekstraklasie rumuńskiej]]. Zdobyła tytuł mistrza kraju trzy razy z rzędu ([[Divizia A (1986/1987)|1986–1987]], [[Divizia A (1987/1988)|1987–1988]] i [[Divizia A (1988/1989)|1988–1989]]); za każdym razem kończyła sezon, nie zaznając ani jednej porażki<ref>[http://www.rsssf.com/tablesr/roem87.html RSSSF: Romania 1986/87] (Dostęp 24 sierpnia 2011).</ref><ref>[http://www.rsssf.com/tablesr/roem88.html RSSSF: Romania 1987/88] (Dostęp 24 sierpnia 2011).</ref><ref>[http://www.rsssf.com/tablesr/roem89.html RSSSF: Romania 1988/89] (Dostęp 24 sierpnia 2011).</ref>. W tym czasie wywalczyła także trzy [[Puchar Rumunii w piłce nożnej|Puchary Rumunii]]. W finale tych rozgrywek trzykrotnie wygrywała z [[FC Dinamo Bukareszt|Dinamem Bukareszt]]<ref>[http://www.rsssf.com/tablesr/roemcuphist.html RSSSF: Romania Cup Finals] (Dostęp 24 sierpnia 2011).</ref>. Chociaż w kolejnych latach wielokrotnie podważano uczciwość tych osiągnięć, a działaczom klubu zarzucano [[Korupcja|kupno meczów]], to nikomu nic nie udowodniono<ref name=autonazwa2>''Generał odchodzi natychmiast'', „Gazeta Wyborcza”, nr 67, 19 marca 1996, s. 23.</ref><ref>Pośród licznych skandali związanych ze Steauą w tym okresie, polski dziennikarz, Jacek Barański, przytoczył jeden najbardziej – jego zdaniem – znamienny. Pisał wiosną 1989: „Wielkim skandalem zakończył się rozegrany w czerwcu ubiegłego roku jubileuszowy, pięćdziesiąty finał krajowego pucharu z udziałem Steauy i Dinama. Steaua prowadziła 1:0 aż do 87 minuty, kiedy to Dinamu udało się wyrównać. Tuż przed końcowym gwizdkiem, gdy wszyscy spodziewali się dogrywki, Steaua strzeliła drugiego gola. Sędzia prowadzący spotkanie w pierwszej chwili uznał go, lecz widząc uniesioną chorągiewkę liniowego, zmienił swoją decyzję mimo agresywnych protestów piłkarzy Steauy. Ci, niezadowoleni z werdyktu, pożegnali się z publicznością i, odmawiając przystąpienia do dogrywki, zniknęli w szatni. Mimo to, specjalna komisja, powołana przez Związek Piłkarski i Wydział Rady Państwa ds. Kultury Fizycznej i Sportu, uznała, że druga bramka dla wojskowych zdobyta została prawidłowo i tym samym ogłosiła ich zdobywcami krajowego pucharu w 1988!”. ZoB.J. Barański. ''Przed meczem Polska-Rumunia. Sukcesy... skandale'', „Piłka Nożna”, nr 14, 4 kwietnia 1989, s. 6.</ref>. O kradzieży tytułów mistrzowskich mówimówił wprostotwarcie [[Mircea Lucescu]], który w tamtym okresie był trenerem Dinama<ref>[http://www.prosport.ro/fotbal-intern/liga-1/gigi-becali-e-mai-rau-ca-ceausescu-mircea-lucescu-si-a-facut-cariera-pe-blaturi-5103682 Prosport.ro: „Gigi Becali e mai rău ca Ceaușescu! Mircea Lucescu și-a făcut carieră pe 'blaturi'] (Dostęp 2 listopada 2011).</ref><ref>[http://www.ziare.com/mircea-lucescu/antrenor/mircea-lucescu-ataca-furibund-steaua-1105669 Ziare.com: Mircea Lucescu ataca furibund Steaua] (Dostęp 2 listopada 2011).</ref>. Od czerwca 1986 do września 1989 roku Steaua nie przegrała 104 meczów z rzędu w krajowej lidze<ref>[http://www.rsssf.com/miscellaneous/unbeaten.html#leag Unbeaten].</ref>, co jest do dzisiaj rekordem Europy pod tym względem, a do 1994 był to także rekord świata (rekord został wówczas pobity przez zespół z [[Wybrzeże Kości Słoniowej|Wybrzeży Kości Słoniowej]] [[ASEC Mimosas]], który nie przegrał w lidze 108 meczów).