Własność: Różnice pomiędzy wersjami

{{dopracować|źródła=2009-07}}

'''Własność''' ([[łacina|łac.]] ''prioprietas'') – najszersze, podstawowe [[prawo rzeczowe]], pozwalające właścicielowi korzystać z [[rzecz (prawo)|rzeczy]] i rozporządzać nią z wyłączeniem innych osób (''ius disponendi'') (w jego ramach właściciel korzysta z maksimum uprawnień względem rzeczy). Oznaką korzystania z rzeczy są uprawnienia do [[posiadanie|posiadania]] (''ius possidendi''), używania (''ius utendi''), pobierania [[pożytki|pożytków]] i innych dochodów z rzeczy (''ius fruendi'') (pożytki rzeczy – naturalne, np. płody, jabłka z sadu i cywilne, np. czynsz z tytułu [[dzierżawa|dzierżawy]] lub [[umowa najmu|najmu]], odsetki od [[umowa pożyczki|pożyczki]] albo [[leasing]]u itp.) oraz dysponowania faktycznego rzeczą (''ius abutendi'') (przetwarzanie rzeczy, zużycie, a nawet zniszczenie). Z kolei przez rozporządzanie rozumie się uprawnienia do wyzbycia się własności (np. przeniesienie, zrzeczenie, czy rozrządzenie na wypadek śmierci) i do obciążenia rzeczy poprzez ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego, np. [[zastaw]]u, [[hipoteka|hipoteki]] lub poprzez dokonanie czynności – zobowiązań dotyczących rzeczy o skutkach obligacyjnych, tj. oddanie w dzierżawę, najem, pożyczkę, leasing. Uprawnienia te nie stanowią granic prawa własności, które zakreśla obowiązujące ustawodawstwo. Co do zasady własność jest prawem niegasnącym wraz z upływem czasu.