Dziewięciu Bohaterów: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Geneza i rozwój toposu ==

 

O Dziewięciu Bohaterach po raz pierwszy pisze [[Jacques de Longuyon]] w swoim dziele ''Voeux du Paon'' z 1312 roku. Holenderski badacz średniowiecza [[Johan Huizinga]] wskazał na silny związek wszystkich dziewięciu postaci z [[Romans (współczesny gatunek literacki)|romansem rycerskim]]. Podział bohaterów na trzy triady ma związek z praktykowanym w średniowieczu i powszechnym w symbolice podziałem trialistycznym, tu uwzględniono postaci zarówno w kategoriach religijnych jak i historycznych. Znaczenie ''Voeux du Paon'' Longuyona było wielkie dla kultury późnego średniowiecza, szczególnie dla ówczesnych elit władzy i rycerstwa. To dzieło stało się punktem wyjścia dla kolejnych [[Chansons de geste]] w literaturze, dzieł malarstwa książkowego, rzeźby. [[Topos (teoria literatury)|Topos]] dziewięciu mężnych był asumptem do poszukiwania żeńskiego odpowiednika, co miało spełnić "pragnienie równowagi społecznej". Tym ekwiwalentem miały być poezje [[Eustache Deschamps|Eustachego Deschampsa]], w których wybrał [[Dziewięć Bohaterek]]. Według Huizingi były "grupą raczej dziwacznych heroinek". Wśród zarówno fikcyjnych jak historycznych postaci były m.in. [[Pentezylea]], [[Tomyris]] i [[Semiramida]]. Według Deschampsa "dziewiątym herosem" był [[Bertrand du Guesclin]], bretoński rycerz który podczas angielsko-francuskiej [[wojna stuletnia|wojny stuletniej]], po przegranych bitwach [[Bitwa pod Crécy|pod Crécy (1346)]] i [[Bitwa pod Poitiers (1356)|Poitiers (1356)]] miał przechylić szalę zwycięstwa na korzyść [[Francja|Francji]]. Za jednego z Dziewięciu Bohaterów uważał się [[Franciszek I Walezjusz]].

 

Temat ten był również preferowany w angielskiej rzeźbie epoki elżbietańskiej, czego przykładem jest dekoracja elewacji zewnętrznych ''Montacute House'' w [[Montacute]]. Postaciom nadano antykizujące formy i kostiumy.

 

== Przypisy ==