Rozbicie dzielnicowe Rusi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
lit. |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) |
||
Linia 32:
Na północno-wschodniej Rusi, w 1125 roku z ziemi rostowskiej wyodrębniło się Księstwo Rostowsko-Suzdalskie, które w 1157 roku przekształciło się w Księstwo Włodzimiersko-Suzdalskie. Wobec upadku znaczenia Kijowa, oraz niszczycielskich najazdów [[Pieczyngowie|Pieczyngów]], [[Połowcy|Połowców]] a następnie Tatarów, ośrodek władzy przesunął się do obszarów [[Ruś Włodzimiersko-Suzdalska|Rusi Włodzimiersko-Suzdalskiej]], oddzielonej od Kijowszczyzny szerokim pasem lasów briańskich. Dalszy wzrost nastąpił podczas niewoli mongolskiej, ponieważ władcy włodzimierscy regularnie opłacali suwerena, redukując w ten sposób liczbę ekspedycji karno-łupieżczych [[Złota Orda|Złotej Ordy]]. Była prowadzona kolonizacja doliny [[Wołga|górnej Wołgi]] i obszarów położonych pomiędzy Bałtykiem a Uralem.
W okresie panowania tatarskiego i litewskiej ekspansji wodzem dużej rangi i zręcznym politykiem okazał się książę nowogrodzki [[Aleksander Newski]]. W 1240 roku pokonał [[Szwedzi|Szwedów]] ([[bitwa nad Newą]]), w 1242 roku [[
== Koniec rozbicia dzielnicowego ==
| |||