Świątobliwy Synod Rządzący: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Sankt-Petěrburg 160.jpg|250pxmały|thumblewo|left250px|<center>Siedziba Synodu w Petersburgu</center>]]

'''Świątobliwy Synod Rządzący''' ([[językJęzyk rosyjski|ros.]] ''Святейший Правительствующий Синод'') – organ kierowniczy [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]], wprowadzony w 1721, w wyniku reform [[Władcy Rosji|cara]] [[Piotr I Wielki|Piotra I Wielkiego]].

Po śmierci [[Adrian (patriarcha Moskwy)|patriarchy Adriana]] w 1700 Piotr I nie dopuścił do wyboru kolejnego patriarchy, powołując jedynie ''[[locum tenens]]'' – metropolitę riazańskiego [[Stefan (Jaworski)|Stefana]]. W 1721 car wydał ''Regulamin duchowny'', który szczegółowo określił miejsce Cerkwi prawosławnej w strukturach państwa rosyjskiego. Powołał Świątobliwy Synod – nową kolegialną instytucję, zrzeszającą najwyższych duchownych i kierującą działalnością Cerkwi w państwie rosyjskim. Z ramienia cara funkcję kontrolną nad Synodem sprawował urzędnik bez [[Sakrament święceń|święceń]], w randze oberprokuratora. W XVIII w. stanowisko to najczęściej sprawowali wojskowi. Najbardziej znanym oberprokuratorem był [[Konstantin Pobiedonoscew]] pełniący tę funkcję w latach 1880–1905. „Święty Synod” przejął na wyłączność prawo do kanonizacji{{r|FRO6566}}.

Świątobliwy Synod istniał do 1917, tj. do obalenia [[samodzierżawieSamodzierżawie|caratu]].

# {{Cytuj książkę | nazwisko= Bazylow | imię=Ludwik | autor= | autor link=Ludwik Bazylow | inni= | tytuł= Historia Rosji | data=1985 | wydawca=Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydaw. | miejsce=Wrocław | isbn=83-04-01593-5 | strony=}}