Rabin: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Ogólna charakterystyka statusu rabina ==

Prawo musi być oczywiście głównym przedmiotem zainteresowań rabina, jako jedyne źródło wiedzy religijnej, doskonały wyraz woli [[Bóg w judaizmie|Boga]], i główna reguła kierująca codziennym życiem ludzi. Ale Prawo nie omawia explicite każdej możliwej sytuacji: jako prawo dane przez Boga musi jeszcze przez umysł uczonego rabina uczestniczyć w nieskończoności Bożego Prawodawcy. Nie tylko zdania, ale nawet poszczególne słowa, a nawet liczba liter posiada jakieś znaczenie, ponieważ obecność każdego słowa i każdej litery ma źródło w woli bożej i wypływa z bożego rozumu – stąd Prawo, jako zawierające całą wolę bożą, stosuje się do każdej sytuacji. Stąd właśnie wyrosła w szkołach rabinackich ogromna masa nauczania wyprowadzonego z pisanego słowa według specyficznych zasad rozumowania, kształtowane przez całe pokolenia [[ezoteryka|ezoteryczne]] nauczanie znawców Pisma jako oficjalna [[interpretacja (religia)|interpretacja]] Prawa, ostatecznie spisana – szczególnie w [[Miszna|Misznie]] i w [[Talmud]]zie. Stopniowo samo Prawo znalazło się w cieniu nauczania tradycyjnego – mimo to praktycznie każde słowo składające się na tradycje zostało wypowiedziane by przypominać rabinom o ścisłym związku tradycji z Prawem. Słowo „Miszna” oznacza „powtórzenie prawa” – jej źródła tkwią w powiedzeniach uczonych [[tannaici|tannaickich]], tj. „powtarzających”. ''[[Baraita]]'' to powiedzenie jakiegoś uczonego w piśmie nie włączone do Miszny – wszystkie ''Baraithoth'' zgromadzone są albo w [[Tosefta|Tosefcie]], albo w [[Gemara|Gemarze]]; Miszna i Gemara składają się na ''[[Talmud]]'', „nauczanie” (pisma). W nauczaniu tym rozróżnia się ''halakę'' (''drogę'' lub ''prawo zwyczajowe'') i ''agadę'', informację o Prawie lub podaną przez Prawo. Prawo jest więc rozumiane jako źródło wszelkiej tradycji, nawet jeśli w praktyce tradycja znosi literę Prawa. Co więcej, {{fakt|niektórzy rabini sądzili, że samo Prawo mówi, że tradycja ustna powinna być ceniona wyżej niż pisana|data=2016-01}}. Wysoka ranga tradycji ustnej wyraża się też w przypisywaniu jej dawnego pochodzenia. Często sądzi się, że została ona objawiona [[Ezdrasz (postać biblijna)|Ezdraszowi]] przez Boga jako wiedza ezoteryczna przeznaczona do przekazywania wtajemniczonym uczniom. Niektórzy przypisują jej jeszcze większą dawność, sięgającą czasów [[Mojżesz]]a, a w części nawet [[patriarchowie|dwunastu patriarchów]], [[Henoch (syn Jereda)|Henocha]] i [[Adam]]a. Cały ten korpus tradycji [[egzegeza|egzegetycznej]], logiczny i teologiczny system, w którym ugruntowana jest tradycja ustna, określamy mianem '''rabinizmu'''. Współcześnie [[judaizm reformowany]] dopuszcza do stanowiska rabina również kobiety.

 

W [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojsku Polskim w II Rzeczypospolitej]] był to także tytuł duchownego wojskowego wyznania mojżeszowego odpowiadający [[Stopień wojskowy|randze]]: