Jan Piltz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
→Życiorys: poprawa linków |
||
Linia 34:
''Contribution à l′étude de la dissociation de la sensibilité douloureuse et thermique dans les cas de traumatisme et d′affection de la moëlle épinière''.
23 kwietnia 1905 został powołany na stanowisko [[profesor nadzwyczajny|profesora nadzwyczajnego]] [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]] i pierwszym kierownikiem Katedry Neurologiczno-Psychiatrycznej UJ założonej w tym samym roku. Piltz w ciągu dwudziestu lat rozbudował Klinikę na wzór kliniki psychiatrycznej w [[Monachium]], tak że posiadała trzy duże pawilony i pracownie: anatomiczną, biochemiczną, histopatologiczną, metaboliczną i neurofizjologiczną. Jego asystentami i współpracownikami byli m.in. [[Eugeniusz Artwiński]], [[Eugeniusz Brzezicki]], [[Władysław Chłopicki]], [[Jan Gallus]], [[Włodzimierz Godłowski]], [[Eufemiusz Herman]], [[Hermann Nunberg]], [[Adam Kunicki]], [[Władysław Medyński]], [[Aleksandra Mitrinowicz]], [[Cezar Onufrowicz]], [[Maksymilian Rose]], [[Adam Rydel]], [[Aurelia Sikorska]], [[Karol Stanisław Szymański]], [[Aleksander Ślączka]], [[Marcin Zieliński]]{{odn|Strojnowski|1981}}.
Członek korespondent [[Royal College of Psychiatrists]] od 1930 roku<ref>Thomas Bewley: [http://www.rcpsych.ac.uk/pdf/Online%20archive%2035%20Honorary%20Corresponding%20Members.pdf Honorary Corresponding Members]</ref>. Prezes Krakowskiego Towarzystwa Lekarskiego (1911), przewodniczący II Zjazdu Neurologów, Psychiatrów i Psychologów polskich (1912), przewodniczący Krakowskiego Towarzystwa Neurologiczno-Psychiatrycznego, prezes Krakowskiego Towarzystwa Eugenicznego, delegat Polski na Międzynarodowy Kongres Higieny Psychicznej w Waszyngtonie (1930){{odn|Strojnowski|1981}}.
Linia 45:
[[Plik:Grave of Piltz family, Rakowice Cemetery, Cracow.JPG|Grób rodzinny Piltzów na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie|mały]]
== Dorobek naukowy ==
Piltz opisał m. in. trzy odruchy źrenicze: jeden z nich znany jest jako [[odruch źreniczny Westphala-Piltza]] i polega na fizjologicznym zwężeniu źrenicy podczas zaciskania powiek, drugi to charakterystyczny (nie [[objaw patognomoniczny|patognomoniczny]]) dla [[kiła|kiły III-rzędowej]] [[odruch źreniczny paradoksalny Piltza]], polegający na rozszerzeniu źrenicy podczas jej oświetlania. [[Odruch źreniczny neurotoniczny Piltza]] również bywa obserwowany w kile układu nerwowego i polega na rozszerzeniu zwężonej, sztywnej źrenicy przy badaniu odruchu na zbieżność i nastawność. [[Odruch Haaba-Piltza]] występujący niekiedy w uszkodzeniu kory polega na zwężeniu źrenicy gdy badany pacjent patrzy na jasny obiekt umieszczony w obrzeżu pola widzenia.
| |||