Transseksualizm: Różnice pomiędzy wersjami

Jedna trzecia tych osób bierze ślub, z czego następnie połowa rozwodzi się{{r|RPW}}.

 

 

Z kolei cierpiące na transseksualizm osoby o płci morfologicznej żeńskiej zachowują się w sposób przypisywany zazwyczaj mężczyznom. Ubierają się na sposób męski, starają się mówić męskim głosem. Również ich gestykulacja jest charakterystyczna dla mężczyzn. Również w wyborze zawodu i zainteresowaniach bardziej przypominają mężczyzn. Osoby te pragną seksu z kobietami heteroseksualnymi, gdzie pełniłyby one rolę męską. Dążą do [[mastektomia|mastektomii]] i [[histerektomia|histerektomii]], a niekiedy również do operacyjnego wytworzenia [[prącie|prącia]]{{r|RPW}}. Również w ich przypadku zaburzenie to może się rozpocząć jeszcze w dzieciństwie{{r|Antoszewski&}}.

Obraz osób transseksualnych K/M zbadali na grupie łódzkich studentów (między innymi Uniwersytetu Medycznego) Antoszewski i współpracownicy (w grupie badawczej nikt nie przyznał się do transseksualizmu). Wedle ich badań obraz transseksualizmu kształtują głównie media (76%), przekaz ustny (57,7%) oraz [[Internet]] (48,3%). Tylko 37% studentów czerpało wiedzę z literatury specjalistycznej, a 3% badanej grupy miało okazję poznać osobę transseksualną{{r|Antoszewski&}} (średnia w polskim społeczeństwie wynosi 2%, dla Wielkiej Brytanii – 13%{{r|Jawor}}). Większość ankietowanych potwierdzała, że osoby K/M czują się skrzywdzone przez naturę, inne i że zazdroszczą osobom bez ''Gender Dysphoria'', jednak studenci częściej od studentek nie mieli w tych sprawach zdania. Natomiast nie było istotnych różnic zdań pomiędzy płciami co do tezy, że osoby K/M spotyka więcej niepowodzeń. Niecała połowa badanych studentek zaprzeczała, by osoby K/M w dzieciństwie wolały bawić się z dziewczynkami, prawie 2/3 studentów nie miało zdania na ten temat. Mężczyźni nie chcieli się również wypowiadać w kwestii kontaktów towarzyskich osób K/M i preferowanych przez te osoby męskich bądź kobiecych zawodów. Około 1/4 ankietowanych uznało, że omawiane osoby mają bogate kontakty towarzyskie. Pytane o kierunek [[libido|popędu płciowego]] osób K/M, większość studentek odpowiadała poprawnie, że jest on skierowany ku kobietom i że intymne relacje z kobietami są dla takich osób przyjemne (67,3% oraz 56,5%). Ich koledzy znacznie częściej nie zajmowali w tej sprawie stanowiska. O ile studiujący nie widzą osób K/M stereotypowo, to studenci postrzegają takie osoby gorzej od studentek. Autorzy podkreślili w dyskusji wyników brak podstawowej wiedzy na temat transseksualizmu u młodych mężczyzn. Może on wynikać z braku zainteresowania tym tematem bądź z lęku przed odmiennością, zwłaszcza w sferze seksualności ludzkiej{{r|Antoszewski&}}.

 

 

W Polsce istotne znaczenie miał wybór do [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej]] [[Anna Grodzka|Anny Grodzkiej]], pierwszej osoby transseksualnej w parlamencie europejskiego państwa, opisywany w prasie jako nowa jakość w polityce, czy to w kategoriach dramatycznych, jak w prasie określanej przez autorkę mianem prawicowej, krytykującej jako źródło niedookreślonego, ale poważnego zła raczej samą partię Grodzkiej, a nie ją samą jako osobę transseksualną, czy to rewolucji, jak w prasie określanej jako liberalna. W tym kontekście pojawiły się teksty uznające transseksualizm za zboczenie, nieład, grzech, rozpustę, autoagresję, lewactwo, zagrożenie dla rodziny, państwa i wartości; obarczające winą zań rodziców osób transseksualnych i zalecające tworzenie kordonów sanitarnych, a samym takim osobom stosowanie tzw. "[[terapia konwersyjna|terapii reparatywnej]]", niezgodnej z dzisiejszą wiedzą medyczną. Teksty te myliły transseksualizm z transwestytyzmem, podawały w wątpliwość płeć osób transseksualnych, wartościowały takie osoby negatywnie. Były też głosy wzywające do troski, zwracające uwagę na problemy osób transseksualnych. Autorka widzi tutaj lęk przed niezupełnością, związany z obecnością w społeczeństwie również grup, które różnią się i wobec tego nie należą do większości. Używa nawet określenia [[panika moralna|paniki moralnej]], a więc zjawiska związanego z lękiem o zmieniające się tradycyjne wartości, podkreślając jednak odmienności od klasycznych przykładów tego zjawiska. Druga strona sporu pisała natomiast o prawach mniejszości seksualnych, prawie do decydowania o własnym ciele i ekspresji własnego ja. Chwaliła różnorodność, [[tolerancja|tolerancję]], krytykując jednocześnie pogląd przeciwny{{r|Jawor}}.

 

== Przypisy ==