Heloci: Różnice pomiędzy wersjami

 

Przywiązani do ziemi [[niewolnictwo|niewolnicy]]<ref>[[Ustrój polityczny Aten (Stary Oligarcha)|Ustrój Aten]] (1,11) używa określenia ''δοῦλος'' (niewolnik).</ref>, byli podstawową siłą roboczą na spartańskiej wsi, pracującą na utrzymanie [[spartiaci|spartiatów]] ([[hoplici|hoplitów]]). Mieli ograniczone prawa, nie posiadali wolności osobistej, nie można było ich sprzedać (byli własnością państwa). Uprawiali ziemię spartiatów, z czego 50% plonów mogli wykorzystywać na własne utrzymanie<ref>"[[Tyrtajos]] mówi o czasach przed drugą [[wojny meseńskie|wojną meseńską]], że Meseńczycy musieli oddawać połowę plonów, co przy niskiej wówczas wydajności ziemi musiało być bardzo ciężkie, pozostawiano helotom minimum niezbędne do biologiczne go przetrwania. Natomiast [[Plutarch]] wspomina o stałej daninie w naturze od helotów lakońskich, której wysokości nie wolno było podnosić. Była to wersja dla helotów znacznie dogodniejsza, dająca szansę wzbogacenia (obserwować to możemy zwłaszcza po dłuższym okresie, gdy technika uprawy roli poszła naprzód, a daniny pozostały nie zmienione)." ''Historia Starożytnych Greków'', t. I, s. 223.</ref>. Wolno im było zakładać rodziny, gdyż zwiększali w ten sposób swoją liczebność i jednocześnie tak cenną dla Spartan siłę roboczą. Mogli posiadać skromny majątek oraz praktykować swoją [[religia|religię]]. Poza tym heloci byli obowiązani do osobistych posług wobec Spartan (towarzyszyli na przykład swym panom w czasie wypraw wojennych jako [[peltasta|lekkozbrojni]]), wykonywania prac rzemieślniczych, stawania do robót publicznych na wezwanie władz<ref>''Historia Starożytnych Greków'', loc. cit. [[Bitwa pod Platejami|Pod Platejami]] miało być 5 tysięcy Spartan i 35 tysięcy lekkozbrojnych helotów ([[Herodot]] ks. 9, 28).</ref>.