Franciszek Przewirski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m usunięcie powiadomienia o propozycji CzyWiesza (Wikiprojekt:Czy wiesz/ekspozycje/2019-12-20) |
m poprawa linków |
||
Linia 19:
Urodził się 4 października 1888 r. we Lwowie jako syn leśnika Franciszka von Putschögla i Wilhelminy Schanek. W latach 1898–1903 uczył się w lwowskich [[Gimnazjum|gimnazjach]] nr 5 i nr 6, a w 1906 r. zdał [[egzamin maturalny]] i do 1912 r. studiował na Wydziale Inżynierii [[Politechnika Lwowska|Szkoły Politechnicznej we Lwowie]], a dyplom inżyniera dróg i mostów uzyskał w 1914 r.<ref name=":0">{{Cytuj |tytuł = Franciszek Jan Przewirski |data dostępu = 2019-11-10 |opublikowany = ipsb.nina.gov.pl |url = http://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/franciszek-jan-przewirski |język = pl}}</ref>
Jeszcze w czasie studiów pracował, wykonując projekty domów, dróg i mostów, ale dopiero w 1914 r. rozpoczął pracę w Biurze Konstrukcyjno-Mostowym Oddziału Drogowego [[
Zwolniony z armii, 1 listopada 1920 r. objął posadę w Powiatowym Zarządzie Drogowym w [[Buczacz]]u. Pomimo pracy w drogownictwie, opracował też projekty odbudowy kompleksu budynków Państwowej Fabryki Monopolu Tytoniowego w [[Monasterzyska]]ch, budowy hali targowej w Buczaczu, kaplicy [[14 Pułk Ułanów Jazłowieckich|14 Pułku Ułanów Jazłowieckich]] w [[Jazłowiec|Jazłowcu]], kościoła w [[Dźwinogród (rejon buczacki)|Dźwinogrodzie]], dwóch domów ludowych i ok. 13 młynów wodnych. Od 1 lipca 1934 r. kierował Oddziałem Drogowym w Urzędzie Wojewódzkim w [[Tarnopol]]u, a 19 grudnia 1936 r. pełnił tę samą funkcję w Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie. Projektując inwestycje drogowe stosował nowe wówczas nawierzchnie bitumiczne<ref name=":0" />.
Okres [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacji niemieckiej]] przeżył w [[Warszawa|Warszawie]], pracując w Zarządzie Miejskim początkowo jako robotnik, a od marca 1941 r. jako referent. W czasie [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] został wysiedlony z rodziną do
Wiosną 1947 r. został pracownikiem Politechniki Wrocławskiej i twórcą, a potem kierownikiem katedry budowy dróg i ulic. W 1949 r. otrzymał nominację na [[Profesor nadzwyczajny|profesora nadzwyczajnego]]. W związku z pogarszającym się stanem zdrowia jesienią 1956 r. zrezygnował z funkcji kierownika katedry, jednak do śmierci był jej pracownikiem naukowym<ref name=":0" />.
|