Daniel Berlyne: Różnice pomiędzy wersjami

'''Daniel E. Berlyne''' ([[1924]]-[[1976]]) - brytyjski [[Psychologia|psycholog]] i [[Filozofia|filozof]], profesor [[Uniwersytet w Toronto|Uniwersytetu w Toronto]].<ref>http://konecni.ucsd.edu/pdf/26.pdf</ref> Prowadzone przez niego badania koncentrowały się wokół problematyki [[Motywacja|motywacji]] i zwróciły one uwagę środowiska naukowego na [[Motywacja|motywujące]] funkcje odczuwanego poczucia nowości, dostrzeganej niespójności bądź nieregularności bodźca, a więc tego, co określa się obecnie mianem ciekawości poznawczej.<ref>[[Edward Nęcka|E. Nęcka]], ''Twórczość''. [W:] [[Jan Strelau|J. Strelau]] (red. nauk.), Psychologia. Podręcznik akademicki. Tom 2. Psychologia ogólna, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2000, s. 799.</ref> W swoich licznych pracach podejmował on tematykę [[Procesy poznawcze|procesów poznawczych]], w tym między innymi [[Uwaga|uwagi]] i [[Myślenie|myślenia]], [[Zachowania eksploracyjne|zachowań eksploracyjnych]], pobudzenia fizjologicznego, a także [[Estetyka|estetyki]] eksperymentalną.<ref>http://konecni.ucsd.edu/pdf/26.pdf</ref> Na podstawie prowadzonych badań eksperymentalnych Berlyne opracował tzw. psychobiologiczą teorię preferencji bodźców artystycznych.<ref>S. Makomaska, ''Wpływ muzyki tła na reakcje konsumentów w miejscu sprzedaży – problematyka interdyscyplinarności badań'', Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, 336, 2014, s. 195-204.</ref>