PJ Harvey: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poszerzono tresc Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
→Kariera solowa: dodany fakt, a prawdopodonie to błędne tłumaczenie z en. |
||
Linia 50:
Zespół przeniósł się do Londynu w czerwcu 1991 kiedy Harvey złożyła podanie, by studiować rzeźbę w [[Central Saint Martins College of Art & Design]]. Była ciągle niezdecydowana jeśli chodzi o jej przyszłą karierę. W tym czasie, zespół nagrał zestaw demo, który został rozesłany do wytwórni płytowych. Niezależna wytwórnia Too Pure zgodziła się do wydania debiutanckiego singla [[„Dress”]] w październiku 1991 roku. „Dress” zdobył uznanie krytyki oraz został wybrany Singlem miesiąca w Melody Maker przez recenzenta [[John Peel (prezenter)|Johna Peela]]. Tydzień po jego wydaniu, zespół nagrał sesję w radiu na żywo dla Peel na BBC Radio 1 grając „Oh,My Lover”, „Victory” i „Sheela-Na-Gig” oraz „Water”.
W lutym trio wypuściło drugi singiel „Sheela-Na-Gig”, który zdobył podobne uznanie, a w marcu 1992 Polly Harvey zadebiutowała z własnym zespołem, wydając longplay Dry w małej niezależnej wytwórni Too Pure. Dominowało na niej mocne, surowe granie – sama Harvey zagrała na gitarze i skrzypcach, na gitarze basowej zagrał Stephen Vaughan, który zastąpił w zespole Iana Ollivera, a na perkusji, bębnach i harmonii – Rob Ellis. Płyta ta pozwoliła zdobyć Harvey popularność w wielu kręgach. Album został wymieniony przez [[Kurt Cobain|Kurta Cobaina]] z [[Nirvana|Nirvany]] jako jego szesnasty z kolei ulubiony album w wydanych po jego śmierci „Journals”. [[Rolling Stones]] nazwał Harvey autorką teksów roku i najlepszą nową wokalistką.{{fakt}}
Następną płytą, utrzymaną w podobnym klimacie, była ''[[Rid of Me]]'', nagrana dla większej wytwórni Island Records. Producentem tego albumu był sam [[Steve Albini]]. Za ''Rid of Me'' PJ Harvey zdobyła swoją pierwszą nominację do prestiżowej nagrody [[Mercury Prize]] (1993).
| |||