Augustyn Łosiński: Różnice pomiędzy wersjami

Przeciwnik [[Ruch ludowy|ruchu ludowego]], szczególnie ostro zwalczał [[Zaranie|zaraniarzy]]<ref>Tomasz Domański, ''Postawy społeczno-polityczne duchowieństwa diecezji kieleckiej w latach 1864-1914''. TKN Kielce 2008, s.189-204.</ref>. W poglądach politycznych reprezentował zdecydowany konserwatyzm. Sympatyk [[Narodowa Demokracja|Narodowej Demokracji]]<ref>Arkadiusz Kołodziejczyk, ''Ruch ludowy a Kościół rzymskokatolicki w latach II Rzeczypospolitej''. Warszawa 2002, s. 122</ref>. Po 1918 był zdecydowanym przeciwnikiem [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]]. Jego postawa po śmierci Piłsudskiego stała się przyczyną ostrego konfliktu między państwem polskim a [[Stolica Apostolska|Stolicą Apostolską]]. Nie wywiesił wtedy flag żałobnych, a tylko flagi państwowe bez oznak żałoby, a także odmówił żądaniu władz bicia w dzwony kościelne. Wówczas członkowie [[Związek Legionistów Polskich|Związku Legionistów]] i innych organizacji prorządowych weszli samowolnie na dzwonnicę katedry i zaczęli bić w dzwony. Biskup wysłał ludzi, którzy usiłowali temu przeszkodzić, ale bezskutecznie, po czym doszło do zamieszek. Podburzony tłum usiłował wedrzeć się do rezydencji biskupa, co zostało udaremnione dzięki interwencji policji<ref>„[[Gazeta Lwowska (1810–1939)|Gazeta Lwowska]]”, nr 111/1935, s. 4.</ref>. W maju 1935 minister [[Józef Beck]] zażądał od papieża [[Pius XI|Piusa XI]] odwołania Łosińskiego. Konflikt zakończył się dopiero wraz ze śmiercią biskupa.