Blank verse: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Bot poprawia linki wewnętrzne oraz wykonuje dr. zmiany typograficzne i techn. (PS: sprawdź moje hasła w czy-wieszu) |
|||
Linia 3:
Zasadniczo blank verse jest dziesięciozgłoskowcem, w którym akcenty padają na parzyste sylaby wersu, jednak możliwe są drobne modyfikacje, jak [[hiperkataleksa]], czyli dodatkowa sylaba dołączana na końcu schematu lub [[odwrócenie stopy]], czyli akcentowanie pierwszej sylaby zamiast drugiej. Ponieważ wiersz angielski nie jest ściśle sylabiczny, możliwe jest okazjonalne występowanie wtrąconych sylab lub brak sylab przewidzianych wzorcem ([[synkopa (fonetyka)|synkopa]]).
Blank verse wprowadził do poezji angielskiej [[Henry Howard (3. hrabia Surrey)]], używając tej właśnie formy w przekładzie ''[[Eneida|Eneidy]]'' [[Wergiliusz]]a. Przekład pozostał fragmentaryczny, ponieważ tłumacz został ścięty na rozkaz króla [[Henryk VIII Tudor|Henryka VIII]]<ref>Przemysław Mroczkowski, Historia literatury angielskiej. Zarys, Wrocław 1981, s.116.</ref>.
Epokową innowacją było zastosowanie blank verse'u w dramacie. Jako pierwsi zrobili to Thomas Sackville i Thomas Norton, pisząc tragedię ''Gorboduc'', wystawioną w sezonie 1561/1562<ref>Przemysław Mroczkowski, Historia literatury angielskiej. Zarys, o.c., s. 140-141.</ref>. Później blank verse'u użył w sztuce [[Tragedia hiszpańska]] [[Thomas Kyd]], a równocześnie [[Christopher Marlowe]] napisał nim tragedie [[Tamerlan Wielki]] i [[Faust (dramat Christophera Marlowe’a)|Tragiczne dzieje doktora Fausta]]. Po nim blank verse'em posługiwał się [[William Shakespeare|William Szekspir]].
Linia 74:
W dwudziestym wieku blank verse'em pisał swoje dialogi i monologi [[Robert Frost]]<ref>Zobacz Robert Frost, 55 wierszy. Wybór, przekład, wstęp i opracowanie Stanisław Barańczak, Kraków 1992. </ref>. Jednym z nich jest utwór ''[[Naprawianie muru (Robert Frost)|Naprawianie muru]]'' z tomiku ''[[North of Boston]]''.
Blank verse jest z definicji nierymowany, ale może być aliterowany. Alfred Tennyson użył aliteracji w drugim wersie swojego monologu dramatycznego ''[[Święty Szymon Słupnik (Tennyson)|Święty Szymon Słupnik
Na język polski blank verse przekłada się sylabicznym jedenastozgłoskowcem lub trzynastozgłoskowcem<ref>Wiktor Jarosław Darasz, Mały przewodnik po wierszu polskim, Kraków 2003, s. 79-80.</ref>, oczywiście nierymowanym. Bardzo rzadko polscy tłumacze rymują swój przekład. [[Jan Kasprowicz]] przełożył Hyperiona Keatsa jedenastozgłoskowcem.
| |||