Badania terenowe: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Tragedia |
|||
Linia 2:
'''Badania terenowe''' ({{ang.|field work}}) – wszelkie badania z zakresu [[Nauki społeczne|nauk społecznych]], w których badacz „rusza zza biurka” i przeprowadza swój projekt w analizowanej społeczności<ref>William F. Whyte (1984) ''Learning from the Field. A Guide from Experience'', Newbury Park-Beverly Hills– London – New Delphi: SAGE</ref>. Badania terenowe powszechnie stosowane są w [[Antropologia kulturowa|antropologii]]<ref>Monika Kostera (2003) ''Antropologia organizacji. Metodologia badań terenowych'', Warszawa: PWN</ref> i [[Socjologia|socjologii]]<ref name=":0">Krzysztof Konecki (2000) ''Studia z metodologii badań jakościowych'', Warszawa: PWN </ref> <ref>{{Cytuj |autor = Krzysztof Konecki |tytuł = O socjologii jakościowej |czasopismo = Roczniki Nauk Społecznych |data = 2017 |data dostępu = 2020-01-15 |wolumin = 8(44) |numer = 4 |s = 7–34 |doi = 10.18290/rns.2016.44.4-1 |url = http://czasopisma.tnkul.pl/index.php/rns/article/view/7390}}</ref>, a także [[Teoria organizacji|teorii organizacji]]<ref>Barbara Czarniawska-Joerges (1992) ''Exploring Complex Organizations'', Newbury Park-London-New Delphi: Sage</ref>. Chociaż teoretycznie mogą obejmować także metody ilościowe, w praktyce są pojęciem używanym przede wszystkim przez naukowców stosujących [[metody jakościowe]].
Badania terenowe są stosunkowo nowym nurtem antropologii i nauk społecznych. Prekursorem zbierania wiedzy w terenie był [[Bronisław Malinowski (antropolog)|Bronisław Malinowski]], który usystematyzował zasady swojej [[Obserwacja (nauki społeczne)#Obserwacja uczestnicząca i nieuczestnicząca|metody obserwacji uczestniczącej]]. Początki badań terenowych w socjologii mają miejsce w Szkole Chicago gdzie Robert E. Park i Ernest Burgess – propagatorzy badań terenowych – zainspirowali studentów, by w badaniach życia miejskiego w obszarze Chicago posłużyć się obserwacją jako metodą zbierania danych
Antropolożka Karolina Bielenin-Lenczowska o pracy w terenie pisze tak: ''Doświadczenie bycia „tam”, interakcja z rozmówcą i położenie nacisku na dialog z nim, a nie traktowanie go jedynie jako źródła informacji, obserwacji i uczestnictwo w życiu badanej społeczności, a także refleksja nad rolą badacza w tej interakcji''<ref>Karolina Bielenin-Lenczowska (2011) ''Gdzie jest mój teren i kim w nim jestem?'' [w:] Tarzycjusz Buliński (2011), ''Teren w antropologii: praktyka badawcza we współczesnej antropologii kulturowej'', Poznań: UAM></ref>.
Linia 13:
Metodyka badań terenowych różni się w zależności od zagadnienia jakie badamy, wniosków jakie chcemy uzyskać czy nurtu jakim inspiruje się badacz.
Dariusz Jemielniak wyróżnił klasyfikację metod badawczych
* [[Obserwacja (nauki społeczne)|obserwacja]], w szczególności [[Obserwacja (nauki społeczne)#Obserwacja uczestnicząca i nieuczestnicząca|obserwacja uczestnicząca]] i [[Obserwacja (nauki społeczne)#Specjalne rodzaje obserwacji|shadowing]]
| |||