III wyprawa krzyżowa: Różnice pomiędzy wersjami

W trzeciej krucjacie brali udział najznamienitsi monarchowie ówczesnej Europy. Mimo że nie zakończyła się sukcesem, krzyżowcy zdołali zdobyć Akkę i pas nadmorski aż po Jafę. Udało im się również zająć Cypr, jednak było to zwycięstwo odniesione nie nad muzułmanami, lecz nad władcą chrześcijańskim, który zaognił spory w obozie chrześcijan. Bezspornym sukcesem było za to przerwanie podbojów Saladyna. Muzułmanie byli zmęczeni długą wojną i zrezygnowali na razie z prób wyparcia chrześcijan za morze. Królestwo Jerozolimskie odrodziło się wystarczająco silne, by przetrwać jeszcze sto lat. Jednak Jerozolima leżała teraz poza jego granicami, a całe królestwo było paskiem ziemi, które ciągnęło się wzdłuż wybrzeża od Tyru do Jafy na przestrzeni stu pięćdziesięciu kilometrów, ale którego szerokość nigdzie nie przekraczała piętnastu kilometrów. Na północy królestwo graniczyło z księstwem Antiochii, gdzie władał [[Boemund III|Boemund]], który dzięki swojej rozumnej polityce zachował swą stolicę z niewielkim obszarem okolicznym. Jego syn władał w [[Trypolis (Liban)|Trypolisie]]. Z całego frankijskiego wschodu pozostały resztki, które jednak na razie były bezpieczne{{r|Runciman1987}}.▼