La donna è mobile: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne
Linia 17:
 
 
'''La donna è mobile''' {{IPA|[la ˈdɔnna ɛ ˈmɔːbile]}} (z [[język włoski|wł.]] „Kobieta jest zmienna”) – [[tenor]]owa [[aria]] Księcia [[Mantua|Mantui]] z III aktu [[opera|opery]] ''[[Rigoletto]]'' [[Giuseppe Verdi]]ego z [[Libretto|librettem]] [[Francesco Maria Piave|Francesca Marii Piavego]]. Rozpropagowana współcześnie szeroko głównie przez „[[Trzej Tenorzy|Trzech Tenorów]]”, a wykonywana niezależnie od operowych przedstawień także wcześniej przez innych śpiewaków dysponujących tym typem głosu, jak chociażby przez [[Enrico Caruso|Enrica Carusa]]. Pierwszym tenorem śpiewającym podczas światowej [[Prapremiera|prapremiery]] (11 marca 1851) w [[Teatro La Fenice]] w [[Wenecja|Wenecji]] rolę Księcia Mantui, a zatem i samą arię, był [[Raffaelle Mirate]].
 
Aria w zestawieniu ze stylem życia księcia ma wydźwięk [[Libertynizm|libertyński]]. Książę Mantui wykonuje ją w gospodzie Sparafucila, zalecając się do jego siostry i wspólniczki w ciemnych interesach – Magdaleny. Rozwiązłość księcia obserwuje także Gilda, córka Rigoletta, której garbaty błazen chce pokazać prawdziwą naturę człowieka, w którym była zakochana.