'''Teatr realistyczny''' – narodził się w XIX wieku. Pierwsze oficjalne założenia programowe teatru realistycznego zostały ustanowione we Francji, lecz można było już wcześniej zauważyć je w sztukach teatralnych w Wielkiej Brytanii i Niemczech. Cała koncepcja teatru została spisana w dziele [[André Antoine]]’a „[[Théâtre Libre]]” w Paryżu<ref>{{Cytujencyklopedia PWN|tytułid = 3946143|tytuł=naturalizm. Teatr – Encyklopedia PWN – źródło wiarygodnej i rzetelnej wiedzy |data dostępu=2019-03-14 |opublikowany = encyklopedia.pwn.pl |url = https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/naturalizm-Teatr;3946143.html |język = pl}}</ref>, w której podkreślono, że głównymi założeniami teatru jest chęć walki z rutyną, czy komercjalizmem. W Polsce idea teatru realistycznego pojawiła się w XIX wieku w latach 40, kiedy to po raz pierwszy została użyta w dramacie [[Józef Korzeniowski (1797–1863)|Józefa Korzeniowskiego]]<ref>{{Cytuj |autor = Zbigniew Raszewski |tytuł = „Krótka historia teatru polskiego” |data = data publikacji 1990}}</ref>. Jej szczyt przypada na rok 1863. Przedstawiciele polskiego teatru realistycznego to: [[Michał Bałucki]], [[Józef Bliziński]], [[Józef Narzymski]], [[Józef Rychter]] i [[Wincenty Rapacki]]<ref>{{Cytuj |data dostępu = 2019-03-14 |opublikowany = encyklopediateatru.pl |url = http://encyklopediateatru.pl/hasla/138/realizm}}</ref>. Metodami twórczymi teatru realistycznego jest [[Naturalizm (sztuka)|naturalizm]] i [[socrealizm]], natomiast główny cel to wzbudzenie w odbiorcy przeświadczenia, że oglądana przez niego sztuka jest autentycznym obrazem rzeczywistości, bez zniekształceń i zakłamania, poprzez scenografię, grę aktorską czy realistyczne kreacje postaci oraz środowisk społecznych<ref>{{Cytuj |autor = John Russell Brown |tytuł = Historia teatru |data = 2007}}</ref>.Na początku w teatrze realistycznym wzorowano się na sztukach [[William Shakespeare|Shakespeare]]’a i [[Molier]]'a. Dopiero później zaczęły pojawiać się realistyczne sztuki współczesne. Ich przedstawicielami byli: [[Anton Czechow]], Michał Gogol, G. Hauptmann, [[Henrik Ibsen]], [[Tadeusz Rittner]], [[August Strindberg]], [[Lew Tołstoj]], [[Gabriela Zapolska]], a także [[Émile Zola]]. Zadaniem teatru realistycznego w przekonaniu sztuk współczesnych to wszelakie działania badające stany psychiczne bohaterów sztuki, zarówno ich podświadomość, świadomość, a także relacje z otaczającym ich światem. Teatr realistyczny stał się przeżytkiem, kiedy nastąpił rozwój filmu, czy wprowadzono w życie Wielką Reformę Teatru oraz Drugą Reformę Teatru, co nie oznacza, że całkowicie został zapomniany<ref>{{Cytuj |tytuł = Akademia Sztuki i Kultury |data dostępu = 2019-03-14 |opublikowany = akademia-kultury.edu.pl |url = http://www.akademia-kultury.edu.pl/slownik/r/133.html}}</ref>.
