Obrońca (prawo): Różnice pomiędzy wersjami

{{Dopracować|źródła=2015-12}}

'''Obrońca''' – w polskim postępowaniu karnym uczestnik postępowania przygotowawczego (dochodzenia, śledztwa) lub procesu występujący w imieniu [[oskarżony|oskarżonego]] na podstawie udzielonego pełnomocnictwa (obrona z wyboru) lub decyzji sądu (obrona z urzędu). Obrońca zobowiązany jest podejmować wszelkie działania prawem przewidziane takie jak zgłaszanie wniosków dowodowych czy zaskarżanie czynności organów postępowania, w celu doprowadzenia do uniewinnienia oskarżonego lub do orzeczenia jak najniższego wymiaru [[Kara kryminalna|kary]]. Obrońca może podejmować tylko czynności na korzyść oskarżonego. Wszelkie czynności podjęte przez obrońcę odnoszą taki skutek, jakby podjął je sam oskarżony. Obrońcą może być osoba uprawniona do obrony według przepisów o ustroju [[adwokat]]ury lub ustawy o [[Radca prawny|radcach prawnych]] (art. 82 kodeksu postępowania karnego).

* zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności,

* w sprawie występują okoliczności utrudniające obronę (np. oskarżony nie włada językiem polskim),

 

Jeżeli w powyższych przypadkach oskarżony nie ma obrońcy z wyboru prezes sądu zobowiązany jest wyznaczyć mu [[obrońca z urzędu|obrońcę z urzędu]]. Obrońca z urzędu może zostać również przydzielony jeżeli oskarżony wykaże, że nie jest w stanie pokryć kosztów sądowych bez uszczerbku dla siebie i swojej rodziny ([[prawo ubogich]]).