Aleksander Sokołowski (biskup): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat. |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 49:
|biskupi współkonsekrowani =
}}
'''Aleksander Sokołowski''' herbu [[Pomian (herb szlachecki)|Pomian]] (
Był synem Jarosława oraz Elżbiety z Grochowskich. Miał dwóch braci: [[Wojciech Sokołowski|Wojciecha]], jezuitę i filozofa oraz [[Stanisław Sokołowski (kasztelan bydgoski)|Stanisława]], kasztelana bydgoskiego.
Z dostępnych źródeł wynika, że w [[1607]] r. uczył się w kolegium jezuickim w [[Kalisz]]u, a ok. roku [[1613]] studiował [[Retoryka|retorykę]] w kolegium w [[Poznań|Poznaniu]]. W [[1615]] roku zaciągnął się do wojska w obliczu zagrożenia Smoleńska ze strony [[Moskwa|Moskwy]], a rok później brał udział w obronie tego miasta. Około r. 1619 po ponownym rozpoczęciu nauki w kaliskim kolegium jezuitów studiował filozofię. Po wstąpieniu do zakonu [[Jezuici|jezuitów]] odbywał studia teologiczne w Poznaniu i w Krakowie. W [[1626]] roku przyjął święcenia kapłańskie. Cztery lata później został zwolniony z zakonu w wyniku własnych starań, ale nie porzucił stanu duchownego.
Przez krótki okres pracował w kancelarii króla [[Zygmunt III Waza|Zygmunta III Wazy]], zanim postanowił związać się z dworem królewicza [[Władysław IV Waza|Władysława]]. Sokołowski bardzo szybko zaskarbił sobie względy przyszłego króla polskiego. 18 października [[1632]] r. przybył w imieniu Władysława do senatu i izby poselskiej, aby osobiście zgłosić jego kandydaturę na króla polskiego i poprosić o wyznaczenie terminu posłuchania jego poselstwa. W następnym roku brał udział we wjeździe nowo wybranego władcy do [[Kraków|Krakowa]] oraz w sejmie koronacyjnym. Kilka miesięcy później Sokołowski towarzyszył [[Władysław IV Waza|Władysławowi IV Wazie]] w kampanii smoleńskiej. Popierany przez monarchę wszedł w [[1634]] roku do gnieźnieńskiej kapituły katedralnej (od [[1631]] r. był członkiem poznańskiej [[Kapituła|kapituły katedralnej]]), a następnie został członkiem komisji dla wytyczenia nowej granicy polsko-moskiewskiej po układzie w Polanowie. Rok później otrzymał od króla nominację na biskupstwo kijowskie. W dniu 2 kwietnia [[1636]] złożył wyznanie wiary i wymaganą przysięgę, a 21 lipca papież dokonał jego [[Prekonizacja|prekonizacji]].
Spodziewano się, że Sokołowski doprowadzi do znacznej poprawy relacji między katolikami i grekokatolikami a wyznawcami prawosławia, ponieważ cieszył się ogólnym zaufaniem wśród Kozaków i pozostawał w dobrych stosunkach z metropolitą prawosławnym [[Piotr Mohyła|Piotrem Mohyłą]]. Sokołowski nie spełnił jednak pokładanych w nim nadziei.
Linia 61:
W [[1637]] roku został wyznaczony [[senatorowie rezydenci|senatorem rezydentem]]<ref>Volumina Legum, t. III, Petersburg 1859, s. 437.</ref>. W okresie rebelii kozackich w latach 1637–1638 przyczynił się do obrony Kijowa przed powstańcami. W [[1641]] roku otrzymał opactwo trzemeszeńskie. W sierpniu 1642 r. przewodniczył wraz z kasztelanem bracławskim Gabrielem Stępowskim komisji dla traktatów z Moskwą w sprawie granicy. Nieustępliwość komisarzy moskiewskich uniemożliwiła dojście do ugody, a w trakcie prowadzenia negocjacji doszło do ostrych spięć. Według relacji [[Albrycht Stanisław Radziwiłł|Albrychta Stanisława Radziwiłła]] Sokołowski nieomal dopuścił się rękoczynów wobec wysłanników Moskwy.
W [[1644]] r. po śmierci biskupa warmińskiego [[Jan Karol Konopacki|Jana Karola Konopackiego]] nie spełniły się nadzieje Aleksandra Sokołowskiego na objęcie zwolnionego beneficjum
== Przypisy ==
| |||