Krzysztof Szamałek: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
int.
int.
Linia 41:
 
== Kariera polityczna ==
Od 1976 do 1989 członek [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]]. Do PZPR wstąpił w czasie studiów. Od 1979 pracownik naukowy [[Uniwersytet Warszawski|UW]]<ref>[http://web.archive.org/web/20160802231749/http://geo.uw.edu.pl:80/krzysztof-szamalek Informacje na stronie Uniwersytetu Warszawskiego]</ref>. Sprawował funkcję I sekretarza [[Podstawowa Organizacja Partyjna|Podstawowej Organizacji Partyjnej]] PZPR na Wydziale Geologii UW. Na studiach działał także w [[Socjalistyczny Związek Studentów Polskich|Socjalistycznym Związku Studentów Polskich]]. Był przewodniczącym Rady Uczelnianej SZSP UW w latach 1977–1979, kierownikiem Klubu Hybrydy (1977). Oskarżany bezpodstawnie przez dziennik "[[Życie (dziennik)|Życie]]" w 1997 o współorganizowanie bojówek, które rozbijały w 1978 wykłady organizowane przez Towarzystwo Kursów Naukowych (autorzy i redakcja "Życia"„Życia” przeprosili go za oskarżenia w komunikacie prasowym będącym efektem ugody sądowej, Krzysztof Szamałek wytoczył redakcji "Życia"„Życia” proces cywilny i karny przed sądem w Warszawie)<ref>"Życie"„Życie” z 2 maja 2000 oraz z 12 stycznia 2001, str. 3</ref><ref group="uwaga">Dokumenty przedstawione przez Krzysztofa Szamałka w trakcie procesu przeciw "Życiu"„Życiu” (m.in. Biuletyn [[Komitet Samoobrony Społecznej KOR|KSS KOR]]) oraz przedstawione komisji rektorskiej wskazały, iż kierowana przez Krzysztofa Szamałka Rada Uczelniana nie akceptowała fizycznej konfrontacji z uczestnikami TKN i w lutym 1979 podjęła na jego wniosek decyzję o nieuczestniczeniu w dalszej dyskusji.</ref>.
 
W 2004 i 2006 ubiegał się o stanowisko [[profesor]]a na Uniwersytecie Warszawskim – ze względów politycznych (sprawa TKN) Senat UW dwukrotnie odmówił mianowania, w 2009 senat UW już bez kontrowersji pozytywnie, zaopiniował kandydaturę Krzysztofa Szamałka na stanowisko profesora nadzwyczajnego (mianowanie w 2009).
 
Członek i były wiceprzewodniczący, a następnie przewodniczący [[Stowarzyszenie „Ordynacka”|Stowarzyszenia "Ordynacka"„Ordynacka”]], powstałego w 2001 i zrzeszającego byłych studentów [[Zrzeszenie Studentów Polskich|ZSP]], którego obecnym przewodniczącym jest [[Włodzimierz Czarzasty]]. Należy do [[Sojusz Lewicy Demokratycznej|Sojuszu Lewicy Demokratycznej]]. Z jego ramienia bezskutecznie kandydował w wyborach do [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejmu RP]] w 1997 i 2001 w okręgu z siedzibą w Koninie, do [[Sejmik Województwa Mazowieckiego|sejmiku województwa mazowieckiego]] w 2014 oraz do Sejmu z okręgu warszawskiego w 2015.
 
W latach 1994–1997 i 2001–2005 pełnił funkcję sekretarza stanu w [[Ministerstwo Środowiska|Ministerstwie Środowiska]], [[Główny Geolog Kraju|Głównego Geologa Kraju]]. Dyrektor w [[Biuro Bezpieczeństwa Narodowego|Biurze Bezpieczeństwa Narodowego]] przy [[Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej|Prezydencie RP]] w okresie 1998–2001 odpowiedzialny za bezpieczeństwo energetyczne i surowcowe oraz zarządzanie kryzysowe. W 1997 podczas katastrofalnej [[Powódź tysiąclecia|powodzi w Polsce]] współkierujący ogólnopolską akcją zwalczania skutków powodzi. W latach 2005–2006 wiceprezes zarządu Fundacji [[EkoFundusz]]. Był prezesem zarządu, dyrektorem generalnym [[Mostostal Warszawa]] SA. Pracował w radach nadzorczych m.in. [[KGHM Polska Miedź]] SA, [[Lotos Petrobaltic|Petrobaltic]], [[Nafta Polska]], [[Bank Ochrony Środowiska|Banku Ochrony Środowiska]] SA, [[Geofizyka Kraków]], Remak. Był przewodniczącym rady nadzorczej [[Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej|Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej]], [[Bank BGŻ BNP Paribas|Banku Gospodarki Żywnościowej]], fundacji [[EkoFundusz]], Mostostal Płock SA.