Wikipedia

Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w RP: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
Boty
391 617 edycji
m Bot poprawia linki do ujednoznacznień oraz wykonuje drobne zmiany typograficzne i technicznne
int.
Linia 67:
 
== Charakterystyka ==
[[Plik:Evangelical Christian's Church, Torun - Poland No.1.JPG|thumb|243px|Kościół Ewangelicznych Chrześcijan -– kaplica [[Zbór Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan w Toruniu|zboru w Toruniu]]]]
Kościół należy do rodziny tzw. [[kościół wolny|wolnych kościołów]] [[protestantyzm|protestanckich]]. Jego zasady wiary opierają się na nauczaniu [[Jezus Chrystus|Jezusa]] i [[apostoł]]ów, zapisanym w [[Nowy Testament|Nowym Testamencie]], i odwołują się do ideałów pierwszych [[chrześcijaństwo|chrześcijan]]. Ewangeliczni chrześcijanie utożsamiają się również z ideami [[Reformacja|Reformacji]], będącej „powrotem do źródła”, którym dla chrześcijan jest [[Biblia|Pismo Święte]]. Określenie „ewangeliczny” pochodzi od [[Ewangelia|Ewangelii]], czyli Dobrej Nowiny o zbawieniu, dzięki której każdy człowiek może dostąpić pojednania z Bogiem i doświadczyć przemiany życia.
 
Linia 73:
 
== Historia ==
Ruch ewangelicznych chrześcijan został zapoczątkowany w [[Rosja|Rosji]] w 1884 przy kluczowym współudziale [[Jan Prochanow|Jana Prochanowa]], zwanego w tym środowisku „reformatorem Wschodu”. Pierwsze nabożeństwa ewangelicznych chrześcijan na ziemiach polskich zaczęto organizować w 1908, a w 1909 powstał pierwszy polski [[zbór]]. W oparciu o wspólnoty tego wyznania utworzono [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan]], który po połączeniu ze [[Związek Zborów Słowiańskich Baptystów w Polsce|Związkiem Zborów Słowiańskich Baptystów]] jako Związek Słowiańskich Zborów Ewangelicznych Chrześcijan i Baptystów uzyskał w 1927 legalizację<ref>{{Cytuj|autor = Henryk Ryszard Tomaszewski |tytuł = Wspólnoty chrześcijańskie typu ewangeliczno-baptystycznego na terenie Polski w latach 1858-19391858–1939 |data = 2006 |isbn = 83-88497-11-1 |miejsce = Warszawa |wydawca = Wydawnictwo Uczelniane Wyższego BaptystycznegoSeminarium Teologicznego |s = 104 |oclc = 189662995 }}</ref>. Baptyści szybko jednak zrezygnowali z przynależności do tej [[denominacja|denominacji]] i zdecydowali się na odrębną działalność.
 
Ewangeliczni chrześcijanie prowadzili ożywioną działalność ewangelizacyjną wśród młodzieży, służbę muzyczną, charytatywną i wydawniczą. Przed wybuchem wojny [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan|Związek]] liczył 131 zborów, 1 223 placówki i stacje misyjne, 18 500 członków (27 000 włączając dzieci), 112 chórów, 2 sierocińce i 1 szkołę biblijną. Czołowymi działaczami byli [[Ludwik Szenderowski|Ludwik Szenderowski sen.]], [[Ludwik Szenderowski (1905–1993)|Ludwik Szenderowski jr.]], [[Franciszek Więckiewicz]].
 
W czasie [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacji]] zbory należące do Związku były częścią denominacji zatwierdzonej przez władze [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnego Gubernatorstwa]] pn. [[Związek Nieniemieckich Ewangelicko-Wolnokościelnych Zborów (baptyści)]]<ref>{{Cytuj|autor = Henryk Ryszard Tomaszewski |tytuł = Baptyści w Polsce w latach 1918-19581918–1958 |data = 2008 |isbn = 978-83-925744-2-2 |miejsce = Warszawa |wydawca = Kompas II |s = 225 |oclc = 836612126 }}</ref>.
 
Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] większość [[zbór|zborów]] znalazła się za wschodnimi granicami Polski. W 1946 władze polskie uznały ważność przedwojennej legalizacji [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan|Związku Ewangelicznych Chrześcijan]], a w 1947 z inicjatywy [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan|Związku]] utworzono [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej|Zjednoczony Kościół Ewangeliczny (ZKE)]], do którego przyłączyły się cztery inne wspólnoty o charakterze [[ewangelikalizm|ewangelicznym]] (dwie z nich w 1953), tworząc największy w Polsce [[ewangelikalizm|ewangelikalny]] [[Kościół (organizacja)|Kościół]] [[protestantyzm|protestancki]]. W ZKE do grona czołowych przedstawicieli Ugrupowania Ewangelicznych Chrześcijan należeli [[Ludwik Szenderowski (1905–1993)|Ludwik Szenderowski jr.]], [[Franciszek Więckiewicz]], [[Kazimierz Muranty]] i [[Antoni Pliński]]. W 1988 nastąpił rozpad [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej|ZKE]] i pośród powstałych na jego podstawie wspólnot, ukształtował się Kościół Ewangelicznych Chrześcijan, będący kontynuatorem [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan|Związku Ewangelicznych Chrześcijan]]. Kościół w 1990 został wpisany do Rejestru Kościołów i innych związków wyznaniowych pod nr 27.
Linia 87:
* 1998–2004 – Henryk Karzełek
* 2004–2007 – [[Jacek Duda]]
* 2007–2016 – Tadeusz Tołwiński<ref>{{Cytuj książkę | imię r = Janusz | nazwisko r = Sobiech | autor r link = | rozdział = ''Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w Polsce w latach 1988-20131988–2013'' | inni = pod red. M. Wicharego | tytuł = Bóg dotrzymuje Słowa. Księga jubileuszowa prezbitera Konstantego Wiazowskiego | wydawca = Wydawnictwo Uczelniane Wyższego Baptystycznego Seminarium Teologicznego w Warszawie Wydawnictwo Słowo Prawdy | miejsce = Warszawa | rok = 2015 | strony = 206-209206–209 | isbn = 978-83-88497-19-3 | odn = tak}}</ref>
* od 2016 – [[Cezary Komisarz]]<ref>{{Cytuj|tytuł=Sprawozdanie z XII Synodu Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan w RP |data dostępu=2016-04-25 | opublikowany = kech.pl | url = http://www.kech.pl/aktualnosci.php?id=1}}</ref>
 
== Doktryna ==
Nauka Kościoła jest zbieżna z szeroko rozumianą doktryną [[ewangelikalizm|ewangelikalną]]. Akcentuje się w niej grzeszność człowieka, jego niezdolność do poprawy własnymi siłami oraz potrzebę przyjęcia [[zbawienie|zbawienia]], które jest „dostępne za darmo” – przez wiarę w [[Jezus Chrystus|Jezusa Chrystusa]]. Świadome przyjęcie zbawienia i opowiedzenie się za Bogiem jest (w teologii Kościoła) określane jako [[nawrócenie]]. Kościół Ewangelicznych Chrześcijan bywa nazywany „kościołem wyboru”, co znaczy, że jego wierni stali się jego członkami w świadomy sposób (dzieci są pod opieką [[Zbór|Zborów]], ale nie są ich członkami). [[Zbór|Zbory]] Kościoła praktykują dwa ustanowienia [[Jezus Chrystus|Chrystusa]]: [[chrzest]] przez zanurzenie w wodzie, udzielany na podstawie wyznania wiary oraz [[Msza|Wieczerzę Pańską]], sprawowaną pod dwiema postaciami -– chleba i wina. Szafarzem chrztu i Wieczerzy Pańskiej może być każdy wierzący za zgodą zboru.
 
'''Credo Kościoła''':
Linia 98:
 
* Nieomylność całości Pisma Świętego, jako Słowa Bożego natchnionego przez Ducha Świętego (2 Tm 3:16).
* Trójjedynego Boga -– Ojca, Syna i Ducha Świętego (Łk 3:21-2221–22, 2 Kor 13:13).
* Synostwo Boże Jezusa Chrystusa, poczętego z Ducha Świętego (Mt 1:20-2320–23).
* Śmierć Jezusa Chrystusa za grzechy świata i jego zmartwychwstanie w ciele (Łk 24:36-4936–49).
* Wniebowstąpienie i powtórne przyjście Jezusa Chrystusa (Dz.Ap. 1:11, Obj 20:6).
* Wieczne Życie jako dar Bożej Łaski (Ef 2:8-108–10) i wieczne potępienie jako wyraz Bożej sprawiedliwości w wypadku odrzucenia Bożej Łaski (Jan 3:18)
 
Z wyznawania zasad biblijnych wynikają następujące potrzeby:
Linia 111:
 
== Organizacja, działalność i struktura ==
Organami Kościoła jako całości są: [[Synod]] Kościoła (organ stanowiący) i Rada Kościoła (organ wykonawczy). Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Kościoła są autonomiczne [[zbór|zbory]] (w rozumieniu kościołów lokalnych). Na czele każdego [[zbór|zboru]] stoi rada zboru, do której -– z urzędu -– wchodzi pastor.
 
Kościół składa się z 52 [[zbór|zborów]], placówek i stacji misyjnych, zrzeszających łącznie 2300 wiernych w ramach pięciu okręgów. [[Zbór|Zbory]] Kościoła prowadzą działalność [[ewangelizacja|ewangelizacyjną]], [[duszpasterstwo|duszpasterską]] i charytatywno-społeczną. Przy wielu [[zbór|zborach]] działają służby pomocy ludziom uzależnionym od alkoholu i narkotyków, punkty pomocy społecznej oraz świetlice środowiskowe. Organizowany jest również wakacyjny wypoczynek dla dzieci z ubogich rodzin oraz z domów dziecka.
Linia 124:
== Bibliografia ==
* [[Noemi Modnicka]], ''Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w Polsce jako Kościół wyboru. Analiza etnologiczna wspólnoty religijnej'', Wydawnictwo Nomos, Kraków 2010
* Janusz Sobiech, ''Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w Polsce w latach 1988-20131988–2013'', [w:] ''Bóg dotrzymuje Słowa. Księga jubileuszowa Konstantego Wiazowskiego'', red. [[Mateusz Wichary]], Warszawa 2015 {{ISBN|978-83-88497-19-3}}, s. 201-227201–227
* [[Ludwik Szenderowski (1905–1993)|Ludwik Szenderowski jr]], ''Ewangeliczni chrześcijanie. Ruch odrodzeniowo-reformatorski w historycznym Kościele chrześcijańskim. Rys historyczny (XIX-XXXIX–XX w.)'', The Slavic Gospel Association, Wheaton Ill. 1982.
 
== Linki zewnętrzne ==
* [http://kech.pl/ Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w Polsce, strona oficjalna]
* [http://ekumenizm.wiara.pl/?grupa=6&art=1044630357&dzi=1043753040/ Przybyli ze wschodu -– historia Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan]
* [http://vimeo.com/22438922 Relacja filmowa z obchodów 100-lecia Kościoła]
* [http://vimeo.com/22440689 Relacja TVP z obchodów 100-lecia Kościoła]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Kościół_Ewangelicznych_Chrześcijan_w_RP”