Arystyp: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne
m sz. dopracować
Linia 1:
{{Dopracować|źródła=2020-04}}
{{Biogram infobox
|imię i nazwisko = Arystyp
Linia 18 ⟶ 19:
Był uczniem [[Sokrates]]a; wcześniej poznał poglądy [[Protagoras]]a. W wielu punktach pozostał wierny sofistom; sofistą nazwał go również [[Arystoteles]]. Arystyp powrócił do obyczaju sofistów brania opłaty za naukę. W przeciwieństwie do [[Antystenes]]a, wiódł żywot dworaka i światowca.
 
Uważany jest za założyciela szkoły [[cyrenaicy|cyrenaików]], którzy rozważali zagadnienie przyjemności, dochodząc do sformułowania, że szczęściem było osiągnięcie jak najwięcej zmysłowej przyjemności. Arystyp stworzył doktrynę [[hedonizm]]u; był możliwie najbardziej zdecydowanym i bezkompromisowym hedonistą, jakiego zna historia etyki. Jego hasłem było: "Jedynym„Jedynym dobrem jest przyjemność, a jedynym złem – przykrość"przykrość”. Kolejne tezy: "Przyjemność„Przyjemność to stan przelotny, trwa dopóty, dopóki działa bodziec, a szczęście jest sumą tych częściowych przyjemności"przyjemności”, "Przyjemność„Przyjemność jest stanem pozytywnym, więc nie polega tylko na braku cierpienia. (Przyjemność i przykrość to rodzaj ruchu, aktywności)", "Przyjemności„Przyjemności różnią się intensywnością, ale nie jakością"jakością”.
 
Arystyp zaprzeczał, jakoby sam brak cierpienia i przykrości był już przyjemnością, bo, jak twierdził, przyjemność i przykrość są rodzajami ruchu dokonywującego się w nas, podczas gdy brak przyjemności jak i brak przykrości są właśnie brakiem takiego ruchu. Chciał rozwinąć sztukę życia polegającą na unikaniu wszelkiego bólu i przykrości.
Linia 24 ⟶ 25:
Jego poglądy wykorzystał [[Epikur]], kiedy tworzył szkołę epikurejczyków.
 
Jego córką była [[Arete z Cyreny]], również filozof; należała do jego szkoły, podobnie jak później wnuczka i wnuk - [[Arystyp Młodszy]].
 
{{Kontrola autorytatywna}}