Order Świętego Andrzeja (Imperium Rosyjskie): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Piotr, żaden Paweł nie istniał |
→Historia: W linku widoczne było Polskie odznaczenie orderu Orła Białego, a nie rosyjskie o tej samej nazwie. |
||
Linia 26:
[[Plik:Andreyevsky Zal.jpg|thumb|left|Kaplica orderu św. Andrzeja na Kremlu (akwarela Uchtomskiego, 1849)]]
Cesarski order św. Andrzeja miał tylko jedną klasę i nadawany był po 1831 osobom w randze co najmniej generała lejtnanta (generała porucznika, odpowiadającemu generałowi dywizji), które już posiadały [[Order Orła Białego (Rosja)|Order Orła Białego]] lub [[Order Świętego Aleksandra Newskiego|Aleksandra Newskiego]]. Do upadku caratu order nadano ponad 1000 osobom. Zgodnie ze Statutem, wielcy książęta – synowie i wnukowie cesarzy uzyskują go podczas chrztu, zaś książęta krwi (dalsi potomkowie dynastii) po osiągnięciu pełnoletniości. Kawalerowie orderu św. Andrzeja według tegoż statutu uznawani są automatycznie za kawalerów czterech innych orderów cesarskich: św. Aleksandra Newskiego, Orła Białego, św. Anny 1 klasy i św. Stanisława 1 klasy. Od połowy XIX w. posiadał również odmianę nadawaną za wyczyny wojskowe, ozdobioną mieczami. Dodatkową klasę orderu stanowiły odznaka i gwiazda ozdobione diamentami.
Dekretem z dnia 1 lipca 1998 prezydent [[Borys Jelcyn]] ustanowił ponownie order pod nazwą ''Order św. Apostoła Andrzeja Pierwszego Powołania'' jako najwyższe odznaczenie państwowe, nawiązując do historycznego wzoru. W ten sposób istnieją obecnie '''trzy''' ordery św. Andrzeja – prywatny (dynastyczny) order Romanowów, rosyjski państwowy i nadawany przez Cerkiew Prawosławną w Rosji order o tej samej nazwie.
| |||