Biblioteka Narodowa Republiki Czeskiej: Różnice pomiędzy wersjami

Biblioteka posiada kolekcje kodeksów średniowiecznych podarowanych przez [[Władcy Czech|króla czeskiego]] [[Karol IV Luksemburski|Karola I]] [[Uniwersytet Karola|uniwersytetowi]] w Pradze w 1366 roku<ref name="NKP1"/>. Zbiory manuskryptów obejmują m.in. [[kodeks wyszehradzki]] z końca XI wieku, [[martyrologium]] [[Kunegunda Czeska|Kunegundy]] – opatki [[Klasztor św. Jerzego w Pradze|klasztoru św. Jerzego]] na [[Zamek na Hradczanach|zamku praskim]] (1312), [[Velislai biblia picta]] z pierwszej połowy XIV wieku<ref name="NKP1"/>.

W 1924 roku Ministerstwo Spraw Zagranicznych utworzyło Rosyjską Bibliotekę Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W 1927 roku po rozszerzeniu zbiorów o publikacje w innych językach zmieniono nazwę na Biblioteka Słowiańska Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Gromadzono zbiory filologiczne i historyczne. Nie gromadzono natomiast druków medycznych i technicznych. W 1929 roku została przeniesiona do Clementinum – siedziby Biblioteki Narodowej. Jednak nadal, bo do 1938 roku biblioteka podlegała Ministerstwu Spraw Zagranicznych. Po wojnie zakupiono zbiory literatury radzieckiej, często z dziedzin niezwiązanych z dotychczasowym profilem zbiorów. Po 1956 roku powrócono do wcześniejszej polityki gromadzenia zbiorów. W 1958 roku biblioteka stała się jednym z działów Biblioteki Narodowej<ref>{{Cytuj stronę|język=cs|tytuł = Historie Slovanské knihovny |data dostępu = 2019-10-14 |autoropublikowany = Národní knihovna České republiky |url = https://www.nkp.cz/slovanska-knihovna/zakladni-informace/historie-slk/vznik-a-vyvoj}}</ref>.