Natolińczycy: Różnice pomiędzy wersjami

Walkę między „natolińczykami” a „puławianami” opisał [[Witold Jedlicki]], działacz proreformatorskiego [[Klub Krzywego Koła|Klubu Krzywego Koła]] w Warszawie{{r|bib}}. Wyjechał on z Polski do Izraela i w 1962 roku zamieścił w paryskiej „Kulturze” artykuł pod tytułem „Chamy i Żydy”<ref>[http://static.kulturaparyska.com/attachments/75/92/9fba76297be6aa42a84df02adb2d79229bfd805b.pdf Witold Jedlicki, ''Chamy i Żydy'', Paryż 1962, s. 3-41], ''[[Kultura (miesięcznik)|Kultura]]'' nr 12/1962.</ref>. Jedlicki opisywał w nim toczoną w 1956 roku zakulisową walkę na szczytach władz partyjnych koterii „konserwatywnej” (cieszącej się poparciem sowieckiej ambasady) zwanej „natolińczykami” oraz „proreformatorskiej” zwanej „puławianami”{{r|bib}}. Według [[Antoni Zambrowski|Antoniego Zambrowskiego]] Jedlicki określał zwolenników [[Mieczysław Moczar|Mieczysława Moczara]] jako „chamów”, czyli „przedstawicieli polskiego ludu”, zaś „puławian” jako „Żydów”{{r|bib}} i była to korzystna dla Moczara manipulacja propagandowa, gdyż jego przeciwnicy polityczni określeni zostali jako „Żydy”{{r|bib}}. Broszura ta, zdaniem Zambrowskiego, była elementem przygotowań sowieckich służb do zmian kadrowych w PRL<ref name =bib>[http://www.bibula.com/?p=19301.htm „Ten Żyd kogo Partia wskaże (rzecz o początkach kariery tow. gen. LWP Wojciecha Jaruzelskiego)” – Antoni Zambrowski]</ref>.