Atos: Różnice pomiędzy wersjami

Hrabia Olivier de La Fere w wieku dwudziestu pięciu lat zakochał się w pięknej szesnastoletniej dziewczynie, Annie de Bruil, która przybyła na jego ziemie ze swoim bratem, księdzem. Hrabia mógł ją zmusić do tego, by z nim była, jednakże zachował się honorowo i poślubił ją, choć praktycznie nic o niej nie wiedział. Pewnego dnia na polowaniu jego żona spadła z [[koń|konia]] i straciła przytomność. Hrabia skoczył jej na pomoc i widząc, że żona się dusi rozerwał lekko jej suknie, by miała czym oddychać. Wówczas dostrzegł na jej ramieniu wypaloną czarną lilię, znak złodziejek i ladacznic. Zrozumiał, że kobieta poślubiła go dla [[Pieniądz|pieniędzy]]. Załamało go to. Poczuł się shańbionyzhańbiony. Jako że na swoich ziemiach był najwyższym sędzią, natychmiast powiesił nieprzytomną wciąż żonę na drzewie, jak się później okazało, nieskutecznie. Zrozpaczony porzucił swój tytuł i jako Atos wstąpił do królewskich muszkieterów pana de Treville. Zaprzyjaźnił się tam z [[Portos]]em i [[Aramis]]em. Razem mieli często starcia przeciwko gwardzistom kardynała [[Armand Jean Richelieu|Richelieu]]. W jednym z takich starć Atos został ciężko ranny w ramię. Mimo tego honorowo następnego dnia wstawił się w gabinecie kapitana, by zameldować mu o wszystkim, po czym zemdlał z upływu krwi. Kapitan wezwał [[lekarz|medyka]], by ten go opatrzył. Atos odzyskał więc przytomność.

Tak by się przynajmniej wydawało. Gdy w roku 1648 r. wybuchła [[Fronda (bunt)|Fronda]], Atos potajemnie przyłączył się do niej przeciwko despotycznej władzy kardynała [[Jules Mazarin|Jules’a Mazarina]]. Prowadził działania przeciw kardynałowi i królowej Annie Austriaczce. Jednym z przejawów służby we Frondzie było wysłanie swego sługi, Grimauda, by podstępem dostał się do zamku Vincennes, gdzie przebywał uwięziony książę de Beaufort. Sługa miał zatrudnić się jako jego strażnik i skontaktować się z nim, przygotowując go jednocześnie do ucieczki. Niedługo potem do Atosa przybył d’Artagnan z propozycją służby w gwardii kardynała dla swego dawnego kompana. Atos jednak propozycję odrzucił i następnego dnia wyjechał z Raulem do Paryża. Tam zapoznał go z jego prawdziwą matką, Marią Minchon księżną de Chevreuse (nie wydając jednak przed Raulem, że jest ona jego matką, choć powiedział księżnej, kim dla niej jest Raul). Wraz z synem wziął również udział w przyjęciu dla śmietanki towarzyskiej Frondy, podczas której spotkał się z Aramisem i omówił z nim plan uwolnienia pana de Beufort z więzienia. Przed jego realizacją jednak wysłał Raula do wojska pod rozkazami księcia Kondeusza. Niedługo potem Atos, Aramis i [[Hrabia de Rochefort|Rochefort]] przygotowali ucieczkę księcia de Beaufort, którą umożliwił im Grimaud poprzez dostarczenie księciu [[pasztet|pasztetu]], w którym była drabinka sznurowa. Kiedy książę i sługa znaleźli się poza murami twierdzy więziennej cała trójka spiskowców zabrała go ze sobą i zaczęli uciekać. Po jakimś czasie jednak dogonił ich pościg w postaci dwóch muszkieterów – d’Artagnana i Portosa. Doszło wówczas do walki, która zakończyła się w chwili, kiedy dawni przyjaciele zauważyli, z kim walczą. D’Artagnan wrócili do Paryża z pustymi rękami, zaopatrzeni jedynie w konie od Atosa (swoje stracili podczas szaleńczego pościgu). Cała czwórka dawnych przyjaciół następnego dnia potajemnie się ze sobą spotkała i dzięki mądrej przemowie Atosa odnowiła przysięgę wiecznej przyjaźni. Jednocześnie Grimaud został wysłany, by pilnować Raula podczas jego podróży na front do [[Flandria (region)|Flandrii]]. Jednak sługa zawrócił do swego pana ze straszną wieścią – żyje syn Milady, który szuka katów swej matki i ma zamiar ich wszystkich zabić. Atos jako jedyny wówczas nie przejął się tą wieścią twierdzą, że ich jest czworo, a on jeden, więc nie ma się czego obawiać. Mimo to wieść o synu Milady nieco nim wstrząsnęła. Prawdopodobnie hrabia de La Fere sądził, że ów chłopak może być jego synem i bratem Raula. Do tego od jakiegoś czasu dręczyły go wyrzuty sumienia z powodu samosądu nad Milady.