Sergiusz Kaługin: Różnice pomiędzy wersjami

W 1935 skończył szkołę rzemieślniczą w [[Łódź|Łodzi]], po czym pracował w Lotniczych Warsztatach Remontowych w [[Toruń|Toruniu]], gdzie od 1936 uczęszczał wieczorowo na wykłady w gimnazjum im. M. Kopernika. Podczas okupacji pracował w [[Lublin]]ie w warsztatach samochodowych, w sierpniu 1944 wstąpił do WP i został członkiem kompanii ochrony sztabu 7 Dywizji Piechoty. W listopadzie 1944 na własną prośbę przeniesiony do lotnictwa. W maju 1945 skończył Wojskową Szkołę Lotniczo-Techniczną w [[Zamość|Zamościu]]. Od sierpnia 1946 starszy inżynier ds. remontów samolotów w [[Pruszków|Pruszkowie]], 1948-1952 wieczorowo studiował w Szkole Inżynieryjnej im. Wawelberga i Rotwanda. W październiku 1953 został szefem Wydziału Remontu Oddziału Eksploatacji Samolotów i Silników w Dowództwie Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju. Od sierpnia 1957 zastępca szefa Służby Inżynieryjno-Lotniczej i Remontu Polowego Zarządu Inżynieryjno-Lotniczego. 1958-1963 był attaché handlowym w Biurze Radcy Handlowego Ambasady PRL w [[Dżakarta|Dżakarcie]]. Od jesieni 1963 zastępca szefa Inspektoratu Lotnictwa ds. techniki i główny inżynier lotnictwa, następnie zastępca dowódcy Wojsk Lotniczych ds. techniki i zaopatrzenia. W październiku 1968 mianowany generałem brygady; nominację wręczył mu w [[Belweder w Warszawie|Belwederze]] przewodniczący [[Rada Państwa (Polska)|Rady Państwa PRL]] [[Marian Spychalski]]. Od czerwca 1972 szef Techniki Lotniczej – zastępca Głównego Inspektora Planowania i Techniki WP. W latach 1978-1981 zastępca szefa Komitetu Technicznego Zjednoczonych Sił Zbrojnych państw-uczestników Układu Warszawskiego. W lipcu 1983 pożegnany przez wiceministra obrony narodowej gen. broni [[Józef Urbanowicz|Józefa Urbanowicza]] i w listopadzie 1983 przeniesiony w stan spoczynku.