Kościoły ewangelicko-unijne: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
piękne słowa. |
|||
Linia 4:
== Historia ==
Pierwszym protestanckim aktem zjednoczeniowym na świecie była [[Zgoda sandomierska 1570|zgoda sandomierska]], zawarta w 1570 roku. Dotyczyła ona Kościołów luterańskiego, kalwińskiego i [[Bracia czescy|czeskobraterskiego]] w [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej Obojga Narodów]]. Unia ta nie przetrwała długo, ale stała się wzorem do naśladowania dla innych wspólnot.
W XVIII wieku idee Kościoła unijnego głosił [[Nikolaus von Zinzendorf]] i wspierana przez niego [[bracia morawscy|Ewangelicka Jednota Braterska]]. Za właściwy początek rozwoju Kościołów ewangelicko-unijnych przyjmuje się jednak 1817 rok, gdy [[Władcy Prus|król pruski]] [[Fryderyk Wilhelm III Pruski|Fryderyk Wilhelm III Hohenzollern]] odgórnie zarządził o zjednoczeniu w [[Królestwo Prus|Królestwie Prus]] wszystkich zborów ewangelickich pod jedną administracją ([[Ewangelicki Kościół Unii Staropruskiej]]) i wprowadził ujednolicony dla kalwinistów i luteran porządek nabożeństw.
Największy rozkwit protestanckich unii kościelnych nastąpił w XX wieku, a zwłaszcza po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Najczęściej były to zjednoczenia w ramach jednej wspólnoty Kościołów tradycji ewangelicko-reformowanej. Prym wiodły tutaj wspólnoty [[prezbiterianizm|prezbiteriańskie]], [[metodyzm|metodystyczne]] i [[Kongregacjonalizm|kongregacjonaliści]].
== Przykładowe kościoły ewangelicko-unijne ==
| |||