Kościół św. Elżbiety w Ițcani: Różnice pomiędzy wersjami

Świątynia została wybudowana w 1902 we wsi Ițcani, która w późniejszych latach stała się częścią Suczawy. Powstała na potrzeby mieszkających w okolicy kolonistów niemieckich, którzy osiedlali się tu od końca XVIII wieku. W pobliżu przebiegała granica [[Austro-Węgry|Austro-Węgierska]] a stacja kolejowa położona przy tej samej ulicy była punktem granicznym. Podczas przeprowadzonego w [[Rumunia|Rumunii]] w grudniu 1930 spisu ludności wyznanie rzymsko-katolickierzymskokatolickie deklarowało 534 mieszkańców, czyli 31,26% ludności, a w położonej obok wsi Ițcani-Noi 154 osoby, z których większość miała niemieckie pochodzenie. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]], szczególnie podczas rządów komunistycznych większa ich część opuściła Rumunię i udała się do [[Niemcy|Niemiec]] (byli to potomkowie Niemców i Polaków). W marcu 1969, gdy proboszczem parafii był Johann Proschinger umieszczono przed świątynią metalowy krzyż z napisem „Misja święta 22-26 III 1969”, poniżej znajduje się fraza w trzech językach po rumuńsku "Mîntuiește sufletul tău", niemiecku "Rette deine Seele" i polsku "Ratuj duszę twoją". W wyniku stałej emigracji w 2001 pozostało jedynie 56 rodzin deklarujących wiarę rzymsko-katolickąrzymskokatolicką, z czego uczestnictwo w życiu parafii prowadzą z 30 rodzin pojedyncze osoby. Ostatni proboszcz Dumitru Patrașcu obejmując parafię wyrażał obawę, że w najbliższych latach liczna wiernych zmaleje do tak niskiego poziomu, że trzeba będzie zaprzestać posługi pasterskiej, a wierni będą uczestniczyć w mszach świętych w drugiej parafii katolickiej w [[Suczawa|Suczawie]]. Od 2007 kościół jest otwierany tylko w niedzielę lub na potrzeby uroczystości religijnych, stanowi filię parafii św. Jana Nepomucena w Suczawie, a nabożeństwa celebruje kapłan dojeżdżający z tamtej parafii.