Bitwa pod Smoleńskiem (1941): Różnice pomiędzy wersjami

Na północy z kolei 3 Grupa Pancerna Hotha poruszała się ze znacznie mniejszą prędkością. Teren był [[Bagno|bagnisty]], padał deszcz, a Sowieci walczyli zażarcie, próbując uciec z zaciskającego się dookoła nich pierścienia okrążenia. 18 lipca dwa potężne ramiona dwóch niemieckich grup pancernych miały już tylko 16&nbsp;km do pokonania, aby się spotkać. Timoszenko wyznaczył nowo awansowanego gen. [[Konstanty Rokossowski|Konstantego Rokossowskiego]], przeniesionego z frontu ukraińskiego, na dowódcę zebranych ''ad hoc'' sił (uzupełnianych na bieżąco), które zatrzymały natarcie 7 Dywizji Pancernej, stabilizując chwilowo sytuację. Otwarta luka w pierścieniu okrążenia pozwoliła uciec dużej ilości wojsk radzieckich, które następnie pomagały w utrzymaniu korytarza, by inne jednostki mogły nim przejść. Jednocześnie Sowieci przenieśli żołnierzy z nowo sformowanych jednostek w rejon wokół Smoleńska. Chodzi mianowicie o [[29 Armia (ZSRR)|29]], [[30 Armia (ZSRR)|30]], [[28 Armia (ZSRR)|28]] i [[24 Armia (ZSRR)|24 Armię]]. Te nowo sformowane jednostki miały natychmiast po przybyciu (czyli od 21 lipca) rozpocząć zmasowane kontrataki przeciwko niemieckim wojskom w rejonie Smoleńska. Działania te wywarły pewien wpływ na nadmiernie rozciągnięte niemieckie siły pancerne, które miały za zadanie osłaniać zbyt długi odcinek frontu. Jednakże zła koordynacja działań wojsk radzieckich i ich szwankująca logistyka umożliwiły Niemcom skuteczną obronę przed atakami nieprzyjaciela. Jednocześnie nadal kontynuowano okrążanie radzieckich sił. Ataki ze strony Armii Czerwonej trwały do 30 lipca<ref name=autonazwa6 />.