Wersja z 21:02, 25 kwi 2020 edytuj Pit rock (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 37 492 edycje m →‎Zobacz też: drobne redakcyjne ← poprzednia edycja		Wersja z 22:59, 23 lip 2020 edytuj anuluj edycję Halfbricking (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 58 096 edycji poprawa przek., int. następna edycja →
Linia 1: '''Plan numeracji krajowej''' -– zbiór reguł, ustalany przez organ regulujący funkcjonowanie infrastruktury [[telekomunikacja\|telekomunikacyjnej]] w danym kraju, określających zasady przydzielania numerów telefonicznych dla konkretnych [[:Kategoria:Operatorzy telekomunikacyjni\|operatorów]], usług i jednostek terytorialnych. Obecnie w [[Polska\|Polsce]], zgodnie z ustawą Prawo telekomunikacyjne, plan numeracji krajowej dla sieci telefonicznych jest określany w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego ds. informatyzacji (od listopada 2015 roku [[Ministerstwo Cyfryzacji\|Ministra Cyfryzacji]]). Do 2015 roku było to w gestii ministra właściwego ds. łączności (w latach ~~2011-2015~~2011–2015 [[Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji\|Ministra Administracji i Cyfryzacji]]). Aktualnie obowiązuje ''Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 30 października 2013 r. w sprawie planu numeracji krajowej dla publicznych sieci telekomunikacyjnych, w których świadczone są publicznie dostępne usługi telefoniczne'' ({{Dziennik Ustaw\|2013\|1281}}). Plan numeracji krajowej powinien uwzględniać zalecenia Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego (ITU), w szczególności zalecenia [[ITU-T]] E.164<ref>[http://www.itu.int/rec/dologin_pub.asp?lang=e&id=T-REC-E.164-200502-I!!PDF-E&type=items E.164 : The international public telecommunication numbering plan]</ref>. == Otwarty plan numeracji krajowej == Otwarty plan numeracji jest to plan, w którym w publicznej sieci telefonicznej, występują dwa poziomy numeracji -– numeracja strefowa i numeracja krajowa. Na poziomie strefowym stosowana jest [[numeracja skryta]], natomiast na poziomie krajowym -– [[numeracja jawna]]. [[Plik:Poland telephone area codes.svg\|thumb\|280px\|Strefy numeracyjne w telefonicznej sieci stacjonarnej w Polsce]] Cechą charakterystyczną '''otwartego planu numeracji krajowej''' jest istnienie stref numeracyjnych, na które podzielone jest terytorium kraju. W ramach swojej strefy numeracyjnej każdy abonent dysponuje unikatowym numerem abonenckim. Numery te nie muszą jednak być unikatowe w skali całego kraju. Aby uniknąć niejednoznaczności przy realizowaniu połączeń pomiędzy różnymi strefami numeracyjnymi wprowadzono '''wskaźniki stref numeracyjnych''', potocznie nazywane [[numer kierunkowy\|numerami kierunkowymi]]. Wskaźnik taki jednoznacznie identyfikuje strefę numeracyjną abonenta docelowego. W zależności od rodzaju połączenia wybiera się albo tylko strefowy numer abonencki (w obrębie tej samej strefy numeracyjnej), albo numer kierunkowy poprzedzony odpowiednim [[~~prefiks~~Przedrostek\|prefiksem]]em (w Polsce było to "'''0'''") i opcjonalnym [[numer operatora\|numerem operatora]], a następnie numer abonencki (w innej strefie numeracyjnej). Przykładem otwartego planu numeracji był plan obowiązujący w Polsce do 5 grudnia 2005 roku. == Zamknięty plan numeracji krajowej == Zamknięty plan numeracji jest to plan, w którym w publicznej sieci telefonicznej, występuje tylko jeden poziom numeracji -– numeracja krajowa. Na terenie całego kraju stosowana jest wyłącznie [[numeracja skryta]]. Stosowanie [[prefiks krajowy\|prefiksu krajowego]] nie jest konieczne, ale w wielu krajach został zachowany w okresie przejściowym albo na stałe ze względu na tradycję. Cechą charakterystyczną '''zamkniętego planu numeracji krajowej''' jest jednolita długość wszystkich numerów telefonicznych danego typu usługi. Skutkiem tego użytkownik każdorazowo musi wybrać całość numeru krajowego, włącznie z wskaźnikiem strefy numeracyjnej, nawet gdy znajduje się w tej samej strefie. W procesie wybierania, krajowy numer abonenta może być poprzedzony opcjonalnym [[numer operatora\|numerem operatora]]. Linia 24: Belgii (9 cyfr z prefiksem), Francji (10 cyfr wliczając prefiks), Polsce (10 cyfr z prefiksem) -– od grudnia 2005 r. do września 2010 r. RPA (10 cyfr z prefiksem), ** Szwajcarii (10 cyfr z prefiksem), Linia 30: * bez prefiksu krajowego: Danii (8 cyfr), Grecji (10 cyfr) -– od 2002 r., Hiszpanii (9 cyfr) -– od 1998 r., Norwegii (8 cyfr) -– od 1992 r., Polsce (9 cyfr) -– od 2010 r., Portugalii (9 cyfr) -– od 1999 r., ** Czechach (9 cyfr) od 2002 r., * wyjątek:

Plan numeracji krajowej: Różnice pomiędzy wersjami