Kazimierz II bełski: Różnice pomiędzy wersjami

W latach 20. XV w.wieku w związku z postępującą chorobą oczu ojca Kazimierz wraz ze starszym bratem [[Siemowit V|Siemowitem V]] został dopuszczony do formalnych współrządów. Pierwszym poważnym wyzwaniem dla Kazimierza był wyjazd do [[Brześć Litewski|Brześcia Litewskiego]], gdzie [[14 listopada]] [[1425]] r. wraz Siemowitem V uroczyście ślubował wierność koronie w związku z niedawnym podważaniem zależności lennej przez kanclerza Siemowita IV – [[Stanisław z Pawłowic|Stanisława z Pawłowic]].

W styczniu [[1426]] r. zmarł Siemowit IV pozostawiając [[Mazowsze|Mazowsze Płockie]] i ziemię bełską do podziału między czterech synów – Siemowita V, Kazimierza II, [[Trojden II|Trojdena II]] (zm. już w [[1427]] r.) i [[Władysław I płocki|Władysława I]] (piąty [[Aleksander mazowiecki|Aleksander]] był już wówczas duchownym). Bracia zdecydowali się wtedy – nie chcąc nadmiernie rozdrabniać Mazowsza i osłabiać swojej pozycji, że na razie wstrzymają się z podziałem pozostając jako tzw. [[bracia niedzielni]] współwłaścicielami całości.

Zgodnie z obowiązkiem wasala książęta, rychło po przejęciu władzy udali się do [[Sandomierz]]a, gdzie [[8 września]] [[1426]] r. złożyli hołd królowi Władysławowi Jagielle. Niespodziewanie na uroczystości zabrakło Kazimierza, który też zaczął uchylać się przed kolejnymi terminami złożenia hołdu (nie przyjechał m.in. w [[1428]] r. do [[Łęczyca|Łęczycy]]). Na hołdzie zależało Jagielle tym bardziej, że odmowa jednego z "braci niedzielnych" mogła dać powód do unieważnienia zależności lennej Mazowsza od [[Polska|Polski]]. Stan ten mógł się utrzymywać w głównej mierze dzięki poparciu udzielanemu Kazimierzowi przez władcę Litwy Witolda, który zabrał nawet księcia na wyprawę zorganizowaną w [[1428]] r. przeciwko [[Nowogród Wielki|Nowogrodowi Wielkiemu]]. Do zmiany stanowiska mazowieckiego Piasta skłoniła go ostatecznie choroba i śmierć możnego protektora – wielkiego księcia Witolda. Hołd lenny został złożony we wrześniu [[1430]] r. w Sandomierzu (a więc prawie równo cztery lata po braciach).

W [[1431]] r. Kazimierz wypełniając swoje powinności lenne względem Polski przybył na czele swoich oddziałów do obozu wojsk Władysława Jagiełły walczącego z próbującym się usamodzielnić na Litwie rodzonym bratem [[Świdrygiełło|Świdrygiełłą]]. Kazimierz II nie wziął wówczas udziału w całości kampanii, koncentrując się na stłumieniu buntu panów ruskich wywołanego przez agentów Świdrygiełły.

W maju [[1434]] r. zmarł król Polski Władysław Jagiełło. Śmierć sędziwego władcy pozwoliła Siemowitowicom na większą swobodę i elastyczność w rządach na Mazowszu. Nie mniej w lipcu [[1434]] r. Siemowit V i Kazimierz II zjawili się w [[Kraków|Krakowie]], gdzie wzięli udział w koronacji syna Jagiełły [[Władysław III Warneńczyk|Władysława III]] na króla Polski.

[[31 sierpnia]] [[1434]] r. synowie Siemowita IV zdecydowali się ostatecznie na podział dziedzictwa. [[31 grudnia]] [[1435]] roku podpisał akt [[pokój w Brześciu Kujawskim|pokoju w Brześciu Kujawskim]]<ref>Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dodgiel, t. 4, Wilno 1764, s. 132.</ref>. Kazimierz II od lat zainteresowany losami ziemi bełskiej za zgodą braci objął samodzielne rządy w dzielnicy położonej na granicy Polski i Litwy, co w oczywisty sposób dodatkowo wciągnęło Piasta w konflikt pomiędzy polskimi (głównie [[Małopolska|małopolskimi]]) możnowładcami a Świdrygiełłą. Walki ze zmiennym szczęściem toczyły się aż do [[4 września]] [[1437]] r., kiedy to Polacy w obecności Kazimierza zawarli we [[Lwów|Lwowie]] ostateczną ugodę ze Świdrygiełłą.

Kazimierz II w czerwcu [[1442]] r. poślubił [[Małgorzata z Szamotuł|Małgorzatę]] córkę pochodzącego z [[Wielkopolska|Wielkopolski]] starosty Rusi Wincentego zwanego Świdwą z Szamotuł. Niestety z małżeństwa cieszył się niezbyt długo, gdyż niespodziewanie [[15 września]] [[1442]] r. zmarł we wsi [[Miączyn (województwo lubelskie)|Miączyn]] koło [[Krasnystaw|Krasnegostawu]] na skutek panującej w okolicy zarazy. Nie zdążył się doczekać potomstwa, pochowany zaś został w nekropolii mazowieckich Piastów w katedrze płockiej{{odn|Bujak|1988|s=10}}. Posiadane przez Kazimierza księstwo przejął w całości jego młodszy brat Władysław I.