Hieronim Nagórski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 18:
|mąż =
|żona = Jadwiga Pełka
|dzieci = ks. Wojciech Nagórski, Salomea 1v. Przedwojowska 2v. Fredro, Katarzyna Krasowska, Anna Dobek
|rodzeństwo =
|odznaczenia =
Linia 29:
== Życiorys ==
Hieronim z Nagorzyc Nagórski należał do rodu szlacheckiego [[Ród Ostojów (Mościców)|Ostojów]]. Pochodził z rodziny dziedziczącej w XV wieku na [[Nagorzyce|Nagorzycach]] (Nagórzycach), [[Roztylice|Roztylicach]] i w [[Jeżów (powiat ostrowiecki)|Jeżowie]] oraz położonym koło Bostowa [[Modrzewie (województwo świętokrzyskie)|Modrzewiu]] w dawnym [[Województwo sandomierskie (I Rzeczpospolita)|woj. sandomierskim]]<ref>[[Marek Derwich|M. Derwich]], ''Klasztor Św. Krzyża na Łysej Górze a rycerstwo sandomierskie'', [w:] "Genealogia. Studia nad wspólnotami krewniaczymi i terytorialnymi w Polsce średniowiecznej na tle porównawczym. (Materiały sympozjum odbytego w dniach 21–23 IX 1983 r. w Golubiu-Dobrzyniu)", red. J. Hertel, J. Wroniszewski, Toruń 1987, s. 160-162.</ref>. Hieronim Nagórski był mężem Jadwigi, córki Jerzego Pełki, łowczego sanockiego, dziedzica Grabownicy, z którą miał kilkoro dzieci - ks. Wojciecha, proboszcza grabownickiego, Salomeę 1v. Przedwojowską 2v. Fredro, Annę Dobek<ref>B. Łuszczyński, ''Silva Heraldica'', rękopis 1850-1900, t. XII, k. 91.</ref>, Katarzynę Krasowską oraz
W roku 1621 Hieronim Nagórski brał udział w [[Bitwa pod Chocimiem (1621)|bitwie pod Chocimiem]] z wojskami tureckimi, gdzie zginął jego starszy syn. Wówczas Nagórski złożył ślubowanie Bogu, że jeżeli powróci żywym z wyprawy wojennej wraz z synem Wojciechem, to poświęci go służbie kapłańskiej. Przyrzeczenie zostało spełnione, gdyż jego syn został księdzem i w roku 1637 objął probostwo grabownickie<ref>R. Ostrowski, ''Grabownica Starzeńska. Dzieje wsi od XIV do końca XX wieku'', rozprawa doktorska, wyd. Uniwersytet Rzeszowski, Wydział Socjologiczno-Historyczny, Rzeszów 2009, s. 25.</ref>.
Linia 41:
: ''Prosić Boga za niemi, szczególna obliga.''<ref>R. Ostrowski, ''Grabownica Starzeńska. Dzieje wsi od XIV do końca XX wieku'', rozprawa doktorska, wyd. Uniwersytet Rzeszowski, Wydział Socjologiczno-Historyczny, Rzeszów 2009, s. 130.</ref><ref>M. Jedynak, ''Grabownica Starzeńska. Warto tam pojechać'', [w:] "Brzozowska Gazeta powiatowa", nt 10, Brzozów 2002, s. 18-19.</ref>
Po śmierci Hieronima Nagórskiego, która nastąpiła w 1636 roku Grabownica przeszła w ręce jego córek. Katarzyna objęła wraz z mężem Jackiem Krasowskim dwór górny, natomiast młodsza, Salomea, otrzymała dwór dolny. Najmłodsza,
Z Salomeą, córką Hieronima Nagórskiego, wiąże się romantyczna i zarazem tragiczna historia, którą opisał [[Władysław Łoziński]]. Poniżej prezentowane są fragmenty tej opowieści:
|