Gwiazdozbiór Sekstantu: Różnice pomiędzy wersjami

Gwiazdozbiór został wprowadzony przez gdańskiego [[astronom]]a [[Jan Heweliusz|Jana Heweliusza]] w 1687 roku, opublikowany w 1690 roku, w pośmiertnie wydanym atlasie ''Firmamentum Sobiescianum''; poświęcony muzie astronomii, pod pierwotną nazwą Sekstans Uranii. Wyobraża jeden z XVII-wiecznych instrumentów do pomiaru pozycji gwiazd i planet, którego egzemplarz spłonął w pożarze obserwatorium Heweliusza{{r|tablice}}. W ten sposób astronom upamiętnił instrument, którego używał do określenia położenia gwiazd. Do mierzenia kątów na niebie dla określenia pozycji gwiazd Heweliusz prowadził obserwacje nieuzbrojonym okiem, jedynie z użyciem sekstantu, mimo że w jego czasach używano już w tym celu teleskopów. Utworzył on gwiazdozbiór Sekstantu z gwiazd o jasności obserwowanej nie większej od 4,5^m, co dowodzi bystrego wzroku astronoma{{r|gwiazda}}. Od czasów Heweliusza konstelacja nie podlegała znaczącym zmianom poza skróceniem nazwy do ''Sextans''{{r|Kosmos}}.

* W Sekstansie znajduje się [[galaktyka soczewkowata]] [[NGC 3115]] o jasności 10,1^m, ustawioną do nas bokiem, dlatego oglądana przez teleskop ma silnie eliptyczny kształt{{r|encyklopedia}}. Została odkryta przez [[William Herschel|Williama Herschela]] w 1787 roku. Jest to stara galaktyka (prawie nie posiadająca gazu), wielokrotnie większa od [[Droga Mleczna|naszej]] i odległa o około 32 mln lat świetlnych. W 15-centymetrowym teleskopie wygląda jak małe wrzeciono z bardzo jasnym jądrem. Czasem ze względu na swój wydłużony kszałtkształt jest nazywana galaktyką Wrzeciono{{r|encyklopedia}}. Na podstawie obserwacji [[Teleskop kosmiczny Chandra|teleskopu Chandra]] wywnioskowano, że w centrum NGC 3115 znajduje się [[supermasywna czarna dziura]] o masie dwóch miliardów mas Słońca. Do jej obserwacji wymagany jest teleskop średnich rozmiarów{{r|kosmos}}{{r|Kosmos}}.