Fabryka została założona w [[1877]] roku przez mistrza murarskiego Waldemara Jenischa, późniejszego architekta [[Pałacyk Lloyda w Bydgoszczy|Pałacyku Lloyda w Bydgoszczy]]<ref name="kpbc.umk.pl">[http://kpbc.umk.pl/dlibra/docmetadata?id=9932&from=&dirids=1&ver_id=&lp=9&QI= Industrie und Gewerbe in Bromberg : eine Darstellung der industriellen Entwickelung Brombergs vom technisch-wirtschaftlichen Standpunkte unter besonderer Berücksichtigung der letzten 50 Jahre (str. 112)]</ref>. W 1907 roku przedsiębiorstwo nosiło nazwę "Bromberger Cementkalkfabrik Waldemar Jenisch Kommandit-Gesellschaft" i zatrudniało 40 pracowników. Kapitał inwestycyjny fabryki która produkowała 30 000 [[Litr|hl]] cementu wapiennego rocznie, wynosił 65 000 marek<ref name="kpbc.umk.pl"/>. Po jego śmierci w 1907 roku, właścicielem fabryki został w 1908 roku mistrz murarski i ciesielski Emil Fricke z Bydgoszczy<ref>{{Cytuj | url=https://books.google.pl/books?hl=pl&id=JE9JAQAAMAAJ&dq=Jenisch+Bromberg&focus=searchwithinvolume&q=Jenisch+ | tytuł=Tonindustrie-Zeitung und Keramische Rundschau - Google Książki<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=books.google.pl | data dostępu=2017-12-02}}</ref>. W 1907 roku przedsiębiorstwo nosiło nazwę "Bromberger Cementkalkfabrik Waldemar Jenisch Kommandit-Gesellschaft" i zatrudniało 40 pracowników. Kapitał inwestycyjny fabryki która produkowała 30 000 [[Litr|hl]] cementu wapiennego rocznie, wynosił 65 000 marek<ref name="kpbc.umk.pl"/>. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] budowano mniej. Produkty fabryki nie znajdowały nabywców. Fabryka została zamknięta z uwagi na brak rentowności. Po jej likwidacji
na tych terenach pozostały duże powierzchnie po wykopaliskach napełnione wodą, które dziś są stawami rybnymi<ref>[http://www.miedzynprady.pl/wp-content/uploads/2015/01/Opracowanie-o-Pradach-i-Miedzyniu.pdf Opracowanie o Prądach i Miedzyniu]</ref>.
